ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

(قد احملتهم التقيه) به تحقيق كه افكنده است ايشان را به گوشه خمول و كم نامى پرهيزيدن از خوف ستكاران.

(
و شملتهم الذله) و گرد درآمده ايشان را خوارى از جور معاندان.

(فهم فى بحر اجاج) پى ايشان افتاده اند در درياى شور دنيا كه لذت نمى يابند اصلا از متاع آن همچنان كه عطشان كه از آب شور ملتذ نمى تواند شد.

(افواههم ضامزه) دهنهاى ايشان خاموش است از سخن غيرمستحسن.

و در بعضى از روايات به راء مهمله واقع شده است يعنى افواه ايشان لاغر است به جهت قلت طعام و كثرت صيام.

(و قلوبهم قرحه) و دلهاى ايشان ريش است از جهت شدت خوف و خشيت او سبحانه.

(قد وعظوا) به تحقيق كه موعظه فرموده اند و پند داده مردمان را.

(حتى ملوا) تا به مرتبه اى كه ملول شده اند و غمگين گشته از آن سبب پند پذيرفتن سامعان.

(و قهروا) و مقهور و رانده شده اند.

(حتى ذلوا) تا آنكه ذليل و خوار گشته اند در ميان ايشان.

(و قتلوا) و كشته گشته اند به شمشير ظالمان و به سنگ جفاى طاغيان.

(حتى قلوا) تا آن كه كم شده اند در اين جهان و چون دنياى بى مقدار نسبت به اين طائفه عالى مقدار به اين منوال است.

(فلتكم الدنيا) پس بايد كه باشد دنيا.

(اصغر فى عينكم) خوارتر از چشمهاى شما.

(من حثاله القرظ) از دردى برگ سلم كه آن درختى است كه با آن دباغت مى كنند جلود را.

(و قراضه الجلم) و از ريزه هاى
پشم بز كه از مقراض مى افتد.

(و اتعظوا) و پند پذيريد.

(بمن كان قبلكم) به آن كسانى كه بودند پيش از شما.

(قبل ان يتعظ بكم) پيش از آن كه پند گيرند به شما.

(من بعدكم) آن كسانى كه بعد از شما پيدا شوند.

(و ارفضوها) و بگذاريد متاع دنيا را و از او مفارقت كنيد به اختيار پيش از آنكه جدا شويد از آن به اضطرار.

(ذميمه) در اين حالت كه مذموم است و معيوب در نظر اهل دانش و بينش.

(فانها قد رفضت) پس به تحقيق كه دنيا ترك كرده است و واگذاشته.

(من كان اشعف بها منكم) كسى را كه حريصتر و مشتاقتر بوده به دنيا از شما.

قال السيد رضى الله عنه: (و هذه الخطبه ربما نسبها من لا علم له) و اين خطبه را بسا نسبت داده است كسى كه هيچ دانشى نبوده او را بر احوال كلام.

(الى معويه) به معاويه.

(و هى) و اين خطبه.