جنايتكارى را آوردند كه مشتى اوباش همراهيش مى كردند، حضرت فرمود: بر اين چهره ها خوش آمد مباد كه جز در صحنه بديها ديده نشوند.
حکمت 192
هر آدمى را دو فرشته پاسدارى مى كنند، و چون تقدير فرارسد تنهايش گذارند، آرى، بى گمان اجل سپرى است آسيب ناپذير.
حکمت 193
طلحه و زبير حضرتش را گفتند با شرط شركت در اين جريان، با تو بيعت مى كنيم، حضرت پاسخشان داد: نه، تنها در نيرو و يارى مى توانيد شريك باشيد و در رويارويى با ناتوانيها و كژيها ياريم كنيد
حکمت 194
اى مردم، خداوندى را پروا گيريد كه اگر بگوييد مى شنود و اگر پنهان كنيد مى داند، و بر مرگى پيشى گيريد كه اگر از آن بگريزيد، خود را به شما مى رساند اگر برخيزيد، دستگيرتان مى كند و اگر فراموش كنيد ، او شما را در ياد دارد.
حکمت 195
هرگز ناسپاسى افراد از انجام دادن كار نيك دلسردت نكند، كه كسانى نيز هستند كه بى هيچ بهره يافتنى، سپاست مى گويند، و چه بسا كه از سپاس سپاسگزاران بيش از ناسپاسى ناسپاسان بهره مند شوى. (و خداوند دوستدار نيكوكاران است.) (قرآن كريم، سوره 3، آيه 134(
حکمت 196
تمامى ظرفها چنانند كه چون چيزى در آن ريخته شود، ظرفيتشان كاسته گردد، جز از ظرف دانش كه با افزودن دانش در آن، پيوسته گسترش يابد.
حکمت 197
نخستين پاداشى كه بردبار از بردبارى خويش به دست مى آورد، پشتيبانى مردم از او در برابر نادان باشد.
حکمت 198
اگر به راستى بردباريت نباشد، خود را بردبار بنماى، كه كم پيش مى آيد كسى خود را همسان قومى سازد و به آستانه يگانگى با آن قوم در نيايد.
حکمت 199
كسى كه از خويشتن خويش حساب كشد، سود برد، و آنكه از خودش غافل شود. زيان بيند، هر آنكه به جا بترسد، امنيت يابد، آنكه عبرت گيرد، بينش يافته فهم كند، و فهم كننده، به دانش رسد
حکمت 200
دنيا، از پس دورانى كه سركشى كند با ما- همچون اشتر چموشى با فرزند خود- مهربان شود. (در اين جا مولا اين آيه را تلاوت فرمود): ما بر آنيم كه به استضعاف كشيده شدگان در زمين را منت گذاريم و آنان را راهبر ملتها و وارثان زمين كنيم. (قرآن كريم، سوره 28، آيه 5(