حکمت 157 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
حکمت 157
و فرمود: آدمى را به تاخير در گرفتن حقش نكوهش نكنند. بل، كسى را نكوهش كنند، كه آنچه را كه از آن او نيست، گرفته است.حکمت 158
و فرمود: خودپسندى، آدمى را از رسيدن به كمال، باز دارد.حکمت 159
و فرمود: كار، كار آخرت. نزديك است و با هم بودن، اندك.حکمت 160
و فرمود: براى كسى كه دو چشم دارد، صبح، روشن شده است.حکمت 161
و فرمود: گناه نورزيدن، از توبه خواستن، آسانتر است.حکمت 162
و فرمود: بسا يك خوردن، كه از خوردنيها باز دارد!حکمت 163
و فرمود: مردم، هر آنچه را كه ندانند، دشمن دارند.حکمت 164
و فرمود: آن كه به راه هاى انديشه ها رو آرد، لغزشگاه ها را بشناسد.حکمت 165
و فرمود: آن كه نيزه ى خشم خويش، براى خدا تيز كند، بر نابودى شديدترين باطلها، تواناست.حکمت 166
و فرمود: چون از كارى ترسيدى، خويش را در آن انداز! زيرا تندى پرهيز از آن، بزرگتر از چيزيست، كه از آن بيم دارى.حکمت 167
و فرمود: ابزار سرورى، فراخ سنگيست.حکمت 168
و فرمود: نكوكار را پاداش ده! تا بدكار بيازارد.حکمت 169
و فرمود: بدى را از سينه ى خويش بركن! (تا) از سينه ى ديگرى نيز بركنى.حکمت 170
و فرمود: ستيزگى، انديشه را از ميان مى برد.حکمت 171
و فرمود: آزمندى، بردگى پايدارست.حکمت 172
و فرمود: بهره ى كوتاهى در كار، پشيمانيست و بهره ى دورانديشى، سلامتى.حکمت 173
و فرمود: به دانشورى خاموشى گزيدن نيك نيست و به نادانى زبان گشودن.حکمت 174
و فرمود: ميان دو فراخواندن، اختلاف پديد نيامد، مگر اين كه يكى از آن دو، فرا خواندن به گمراهيست.
