حکمت 284 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

عزیزالله کاسب

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

حکمت 284

به هنگام خاكسپارى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلم بر سر خاك او فرمود:

شكيبايى پسنديده است، اما، نه بر تو. و بيتابى ناپسندست (اما،) نه بر تو.

همانا، مصيبت مرگ تو، بس بزرگست. و آن مصيبتها كه پيش از تو فرود آمده ست و آنها كه پس از تو آيند، كوچكند.

حکمت 285

و فرمود: با بيخرد، همنشين مشو! كه او، كردار خويش به چشم تو آرايد، و دوست دارد، كه چون او باشى.

حکمت 286

(امام عليه السلام) را از فاصله ى مشرق، تا مغرب پرسيدند. و فرمود: سير يك روزه ى خورشيدست.

حکمت 287

و فرمود: دوستان سه گروهند، و دشمنانت (نيز) سه گروه، پس، دوستانت: دوست تست، و دوست دوستت، و دشمن دشمنت. و دشمنانت: دشمن تست، و دشمن دوستت، و دوست دشمنت.

حکمت 288

امام عليه السلام مردى را ديد كه در زيان رساندن به دشمنش مى كوشيد، و خود را (نيز)

زيان مى رساند، و او را گفت: تو، به سوارى مانى، كه نيزه به سينه ى خويش فرو كند، تا به آن كه از پس او سوارست خورد، و او را بكشد.

حکمت 289

و فرمود: چه بسيارست اندرز! و چه اندكست اندرزگير!

حکمت 290

و فرمود: آن كه در دشمنى اصرار ورزد، گناه كرده است و آن كه در ستيز كم آيد، ستم ديده است و آن كه ستيز ورزد، پرهيز از خشم خدا، در توان او نيست.

حکمت 291

و فرمود: گناهى كه در پى آن، فرصت يافتم، تا دو ركعت نماز گزارم و از خدا تندرستى خواهم، مرا اندوهگين نداشت.

حکمت 292

(امام عليه السلام) را پرسيدند: با انبوهى بندگان، خدا چگونه كردارشان در شمار گيرد؟ و فرمود: آنچنان كه آنان را با بسياريشان روزى دهد. پس، پرسيدند: (چگونه) آنان را نبيند و كردارشان در شمار گيرد؟ و فرمود، آنچنان نبيندشان و روزيشان دهد.

حکمت 293

و فرمود: آن كه پيامت برد، باز نماى خرد تست، و نامه ات، رساترين چيزست كه از سوى تو سخن گويد.

حکمت 294

و فرمود: نه آن كه به رنجى سخت درمانده است، به دعا، نيازمندتر از آن كس است، كه به رنجى درمانده نيست و خويش را از رسيدن آن، آسوده نمى بيند.

حکمت 295

و فرمود: مردم، فرزندان دنيايند، و هيچكس، به دوستى مادر خويش، نكوهش نشود.

حکمت 296

و فرمود: »مسكين«، فرستاده ى خداست. هر كه بخشش از او دريغ دارد، از خدا دريغ داشته است، و هر كه او را بخشد، خدا را بخشيده است.

حکمت 297

و فرمود: مرد غيرتمند، هيچگاه، زنا نكند.

حکمت 298

و فرمود: روزگار زندگى، نگهبانى (آدمى) را بسنده است.

چون هيچكس پيش از اجل، نميرد.

حکمت 299

و فرمود: آدمى، بر مرگ فرزند مى آرامد و بر مال باختگى، نه!

/ 97