و فرمود: آيا آزاده اى نيست، كه اين غذاى بازمانده در دهان كنايه از دنيا. را به سزاوارانش واگذارد؟ بى گمان! جانهاى شما را بهايى جز بهشت نيست. پس، آن را جز به بهايش مفروشيد!
حکمت 449
و فرمود: دو آزمندند، كه سيرى نپذيرند، دانشجوى و دنياجوى.
حکمت 450
و فرمود: ايمان، آنست، كه راستگويى را آنجا كه به تو زيان رساند، بر دروغى كه به تو سود رساند، برگزينى. و اين كه سخنت را فزونى بر كردارت نباشد. و اين كه چون از ديگرى سخن گويى، پرهيزگارانه گويى.
حکمت 451
و فرمود: سرنوشتها، بر چاره انديشيها، چيره آيند، چنان كه تدبيرها آسيب پذيرند.شريف رضى گفت: اين معنى، پيش از اين با واژه هايى ديگر گفته شد.
حکمت 452
و فرمود: بردبارى و درنگ، زاده هاى يك مادرند، كه بلند همتى، آنها را پديد آورده است.
حکمت 453
و فرمود: زشت ياد از ديگران، كوشش ناتوان(ان) است.
حکمت 454
و فرمود: بسا كسان كه از گفتار خوب ديگران، به خويش فريفته شده اند.
حکمت 455
و فرمود: دنيا، براى ديگران آفريده شده است، نه براى خود.
حکمت 456
و فرمود: امويان را مهلتيست، كه در آن تازند، و گر در ميانشان اختلاف افتد، كفتاران، به چيرگى بر آنان، دهان گشايند.رضى گفت: »مرود« در اينجا »مفعل« است از »ارواد« است به معنى »مهلت دادن« و »فرصت دادن« و اين، از فصيح ترين، و شگفت انگيزترين سخنانست. و گويى كه (امام ) عليه السلام مهلت را به ميدان مسابقه تشبيه كرده است، كه در آن، تا رسيدن به خط پايان، مى تازند و چون به پايان آن رسند، نظامشان از هم مى پاشد.
حکمت 457
در ستايش از انصار فرموده است: به خدا سوگند! كه آنان، با ثروت خويش و با دستهاى گشاده و زبانهاى گوياشان، اسلام را تربيت كردند، بدانسان كه كره اسب تازه از شير گرفته اى را تربيت كنند.
لطفا منتظر باشید ...
