خطبه 037-ذكر فضائل خود - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

محسن فارسی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

خطبه 037-ذكر فضائل خود

مانند كوه در برخورد با تندباد استوارم روزى كه من به فرمانروايى برخاستم همه گردنكشان وازدند، و هنگامى كه سر برافراشتم آنها از ترس پنهان شدند، و آنگاه كه به سخن پرداختم ديگر سخنوران از زبان افتادند، و آن دم كه در پرتو خدا گام برداشتم جملگى از رفتن باز ايستادند. هميشه صدايم از ايشان كوتاهتر بود، اما همتم در برابرشان بلندتر مى نمود. بى پروا امر به معروف و نهى از منكر كردم، و در پرهيزكارى از ديگران گرو بردم. هرگز زبانزد عيبجويان نگشتم، و بهانه به دست بدگويان نهشتم. اكنون هم مانند كوه در برخورد با تندباد استوارم، و در پيكار با زور و بيدادگرى پايدارم. ستمديده را همچنان گرامى مى دارم و از او حمايت مى كنم تا آنجا كه دادش را بستانم، و ستمگر را بدانسان در خوارى مى گذارم تا سرانجام به سزايش برسانم. به قضاى پروردگار رضايم، و كارهايش را بى چون و چرا مى ستايم. شما گمان برديد كه از دستور پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم مى توانستم سرپيچى بكنم؟، زنهار! منى كه پيش از هر كس آيينش را پذيرفتم روا نبود پس از مرگش به او نارو بزنم. بارى، لختى در كار خود بينديشيدم، پيروى از دستور پيمبر را برتر از حقى كه داشتم ديدم.

ناچار به پيمانى كه با آن بزرگوار بسته بودم تن دردادم، و از در مصلحت به بيعت با اين و آن و به همان گردن نهادم.

/ 606