فرهنگ موضوعات کلی نهج البلاغه نسخه متنی

‌صفحه‌ى 14

تجلّى‏گاه نمونه همه امتيازات والاى پيشوايان معصوم مى‏باشد.

نتيجه بسيار با اهميتى كه از بيان اين دو حقيقت مى‏گيريم، اينست كه سخنان امير المؤمنين على بن ابي طالب (عليه السلام) بازگو كننده حقائق قرآن و تفسير و توجيه كننده آن كتاب آسمانى است، و از زبان شخصيتى صادر شده است كه نفس او تجلّى‏گاه امتيازات همه پيامبران و رسولان الهى بوده و مطابق آيه شريفه مباهله حتى با نفس مقدس حضرت رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) اتّحادى داشته است.

نتيجه ديگرى كه از بيان دو حقيقت فوق بدست مى‏آيد، ابديّت سخنان امير المؤمنين (عليه السلام) است كه بيان كننده رسالات انبياء و حقائق قرآن مجيد است.

با نظر باين دو نتيجه كه صاحبنظران بزرگ اسلامى، حتى بنا به گفته ابن ابى الحديد، متفكران غير اسلامى نيز در طول قرون و اعصار خود را بى‏نياز از درك و فهم سخنان آن بزرگ پيشتاز قافله معارف و حكمت و عرفان الهى نديده، از آن سخنان براى همه ابعاد حيات مادى و معنوى بشر بهره‏بردارى‏ها نموده‏اند، لذا همان گونه كه مى‏دانيم كتاب نهج البلاغه كه عالم بزرگوار و سيد شريف و عظيم مرحوم سيد رضى (ره) مقدارى فراوان از سخنان على (عليه السلام) را در آن جمع كرده است.

همواره مطمح نظر و مورد توجه و تحقيق و تأمل كاروانيان علم و معرفت بوده است.

در دوران معاصر ما كارهاى مفيدى پيرامون ابعادى از نهج البلاغه صورت گرفته است كه بايد گفت: همه آنها مفيد و گامهايى ثمر بخش در آشنا ساختن جامعه، مخصوصا انديشمندان و صاحب نظران با سخنان امير المؤمنين (عليه السلام) كه فوق كلام مخلوق و تحت كلام خالق (جلّ و اعلى) است، برداشته شده است.(1) از جمله اين كارها، تلاش و كوشش بليغ و بسيار ارزنده‏ايست كه محقق ارجمند و دانشمند محترم آقاى محمد دشتى پيرامون ابعاد متنوّع اين كتاب بزرگ انجام داده است. شكى نيست. در اين كه آشنايى با نهج البلاغه براى تحصيل معارف حقيقى الهى و عمل به آن بدون شناخت آن‏

(1). اين حقيقت را بايد در نظر داشت و با هر كسى كه مى‏خواهد در باره انسان و انسانيت نظرى ابراز كند، در ميان گذاشت كه براى شناخت واقعيات صحيح در دو موضوع مزبور (انسان و انسانيت) لازم است سراغ انسانى را گرفت كه فوق انسان و بنده حقيقى خالق انسانها و مجذوب كامل او باشد و سخنانش فوق سخنان انسانها و زير سخنان خدا و جلوه‏هايى از آنها باشد.