فطرت نسخه متنی

هواي نفس خودش نباشد . حال هر جا كه هواي نفس باشد قهرا نوعي شرك در آنجا وجود دارد ، در اين بحثي نيست ، ولي يك وقت هست كه شرك انسان ، به معناي متعارف شرك است ، در واقع توحيد است ، يعني توحيد در غير خداپرستي است كه اكثر مردم موحدند در خداناپرستي . گفتند مرحوم شيخ جعفر شوشتري ، آن سالهايي كه آن منبرهاي معروف را در تهران مي رفت يك روز رفت بالاي منبر و گفت : ايها الناس ! همه پيغمبران آمده اند شما را به توحيد دعوت كرده اند ، من آمده ام شما را به شرك دعوت مي كنم .

خيلي نظرها را به خود جلب كرد كه اين چه مي گويد ؟ بعد گفت كه همه پيغمبران آمده اند گفته اند فقط خدا را بپرستيد ، فقط براي خدا كار كنيد ، من مي گويم يك كمي هم براي خدا كار كنيد ، يعني همه كارهايتان خالصانه براي غير خدا نباشد . كاري كه خالصانه براي غير خداست يعني كاري كه آدمي فقط براي دنيا انجام مي دهد كه هيچ به خدا ارتباط پيدا نمي كند ، ولي انسان در برخي از كارها خدا را وسيله قرار مي دهد براي خواسته هاي نفساني خودش . اين گونه كارها ولو در آن " خدا " وسيله است و هدف نيست اما باز يك نوع رفتن به در خانه خداست : من مي دانم خداست كه سررشته كارهاي دنيا در درستش است ، خداست كه مي تواند مشكلات دنيايي مرا حل كند ، اگر به خاطر مشكلات دنيا نبود به طرف خانه خدا نمي رفتم ولي حالا مي روم به در خانه خدا اما براي مشكلات دنيا . شك ندارد كه اين خودش نوعي شرك است ، يعني پرستشي است كه خدا از هدف بودن خارج ، و وسيله شده است براي خواسته نفساني .

ولي خداوند متعال اين نوع شركها را كه شركهاي خفي است به نوعي از انسان مي پذيرد ، يعني همان چيزي را كه انسان مي خواهد به او مي دهد . در آخرت هم همين طور است . اگر انسان عبادت را انجام بدهد براي خواسته هاي اخروي ، خداي متعال همان خواسته هاي اخروي را به او مي دهد ، اما اين ، عبادت به معناي واقعي عبادت و پرستش خدا كه خدا پرستش شده باشد نيست ، خدا آنوقت پرستش شده است كه خدا براي خود خدا پرستش شده باشد ، يعني پرستش حقيقي و اخلاص حقيقي فقط و فقط آن است ، باقي ديگر اينها مراتب و درجاتي از شرك است ولي شركهاي خفي است كه اين شركهاي خفي ، عقوبت در عالم آخرت ندارد ، اما شك ندارد كه اينها شرك است ، يعني توحيد يك درجه و يك مرتبه نيست ، حتي حديثي هست - خيلي عجيب است - كه : ان دبيب الشرك في القلب اخفي من دبيب النمله السوداء علي الصخره الصماء في الليله الظلماء ( 1 ) . ( اين نشان مي دهد كه توحيد ، عجيب دقيق است ) يعني پيدايش مخفيانه شرك در قلب انسان آنقدر مخفي مي ماند از خود انسان كه مانند حركت كردن مورچه سياه است در شب تاريك روي سنگ سياه . مورچه سياه باشد ، شب هم تاريك باشد ، سنگ هم سياه باشد ، آيا چشم او را مي بيند ؟ بنابراين ما يك عبادت حقيقي داريم و يك عبادتهاي مجازي . عبادت حقيقي همان است كه : ما عبدتك خوفا من نارك و لا طمعا في جنتك بل وجدتك اهلا للعباده فعبدتك ( 2 ) .

1. [ در بحار الانوار ، ج 72 ، باب / 98 ص 96 به اين صورت آمده است : ان الشرك اخفي من دبيب النمل في الليله الظلماء علي المسح الاسود

2. بحار الانوار ، ج 41 ، باب / 101 ص 14 با اندكي اختلاف .