فطرت نسخه متنی

آيه ديگر ، آن آيه معروفي است كه به " آيه ذر " معروف شده است : و اذ اخذ ربك من بني آدم من ظهورهم ذريتهم و اشهدهم علي انفسهم ا لست بربكم قالوا بلي شهدنا ان تقولوا يوم القيمه انا كنا عن هذا غافلين او تقولوا انما اشرك اباؤنا من قبل و كنا ذريه من بعدهم ا فتهلكنا بما فعل المبطلون ( 1 ) . آيه عجيبي است . تفصيل آيه را بگذاريد دو سه قسمت ديگر را بگويم بعد آيه را اندكي مفصل تر تفسير مي كنم . آيات ديگري هم در قرآن هست ولي شايد به اين صراحت نباشد ، اگر چه صراحت بعضي از آنها كمتر هم نيست ، مثل آيه : في الله شك فاطر السموات و الارض ( 2 ) . آيا در خدا شكي هست خداي خالق آسمانها و زمين ؟ يعني در رابطه انسان و خدا ( 3 ) مطلب به گونه اي است كه جاي شك و ترديد نيست ، مسأله كأنه استدلالي و نظري نيست كه كسي يك نظريه را انتخاب كند ، ديگري نظريه ديگر را انتخاب كند ، بلكه اگر مسأله به صورت صحيحش طرح شود احدي شك نمي كند ، پس اگر كسي شك مي كند مسأله را به صورت صحيح [ طرح نكرده ، ] در غير خدا شك كرده اسمش را گذاشته خدا ، و يا شك ندارد ، عناد و جحود مي ورزد . اين آيه را هم ما مي توانيم جزو آيات فطرت بدانيم . آيه ديگري هست كه روي اين آيه بحث بيشتري هست ،

1. اعراف / 172 و . 173

2. ابراهيم / . 10

3. چون مسأله ، مسأله خداست ، شك كننده انسان است .