بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
انّما هو الحبوب و امثالها».ايضا در روايت 46 باب 27 از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده كه درباره آيه ما نحن فيه فرمود: «عنى بطعامهم هنا الحبوب و الفاكهة غير الذّبائح الّذين يذبحون فانّهم لا يذكرون اسم اللّه عليها ...».و نيز در آن دو باب هست كه اگر اهل كتاب وقت ذبح نام خدا را ذكر كنند از ذبائح آنها بخور و مضمون بعضى ديگر آنست كه از ذبائح آنها مخور خواه نام خدا را ذكر كنند يا نه. و نيز هست كه نصارى بجاى نام خدا «باسم المسيح» ميگويند. و نيز هست: على عليه السّلام بمنادى خود دستور ميداد كه روز عيد قربان در كوفه ندا ميكرد:قربانيهاى شما را يهود و نصارى ذبح نكنند و فقط مسلمانان ذبح كنند.على هذا با اين همه روايات نميشود گفت: مراد از طعام در آيه مطلق طعام است و شامل ذبائح نيز ميشود، مؤيد ديگر آنست كه ظهور طعام آنگاه كه بى قرينه باشد در حبوبات است. صاحب المنار طعام را اعم گرفته و بشيعه در اين باره شديدا تاخته و الميزان كلام او را نقل و ردّ كرده است رجوع شود بالميزان.با وجود اين، بعضى از فقهاء شيعه باستناد ظاهر آيه و روايات طعام را اعم گرفته شامل ذبائح هم دانسته و بحليّت ذبيحه اهل كتاب فتوى دادهاند.در مجمع البيان ذيل آيه فوق فرموده: اكثر فقها و مفسران گفتهاند مراد از طعام ذبائح اهل كتاب است، جماعتى از اصحاب ما نيز بر اين عقيدهاند. شهيد عليه الرحمه در لمعه فرموده: جماعتى قائلاند كه در صورت شنيدن تسميه اهل كتاب ذبيحه آنها حلال است و ديگران ذبيحه غير مجوسى را مطلقا حلال دانستهاند و بآن روايات صحيحى هست كه معارض بمثل و محمول بر تقيّه يا محمول بر ضرورتاند.علّامه رحمه اللّه در مختلف پس از نقل اينكه مشهور در نزد فقهاء شيعه حرمت ذبيحه مطلق كفّار است فرموده:
لطفا منتظر باشید ...
