نور علی نور در ذکر و ذاکر و مذکور نسخه متنی

بسم اللّه الرحمن الرحيم وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادي عَنِّي فَإِنِّى قَريب أُجيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا

دَعانِ فَلْيَسْتَجيبُوا لي وَ لْيُؤْمِنوا بي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدونَ [1] 2: 186 (قرآن كريم سوره

بقره آيه 187) سپاس خداى را كه ذكر او شفا و اسم او دوايست و سامع دعا و دافع بلايست.

درود بر ختم رسل كه سيّد اصفيايست، و بر آل او كه اولشان آدم اولياء اللّه و آخرشان خاتم

اوصيايست. و بر همه انبياء و اولياء تا سخن از قرآن و دعايست.

و بعد چنين گويد ملتجى به ظلّ لواى حمد حسن حسن‏زاده آملى طبرى سقيه اللّه و إياكم

شرابا طهورا:

اين رساله يك مقدمه و يازده فصل در دعا و ذكر و مناجات است و به نام «نور على نور در ذكر

و ذاكر و مذكور» مسمّات است. و در حقيقت خوان آراسته‏ايست كه خواص از آن بهره

مى‏برند، أُولئكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومْ 37: 41.

مقدمه: كلماتى چند حول مكانت و منزلت دعاء است.

فصل اول چهل كلمه مبارك منتخب ذكر و دعا از قرآن كريم و چهارده تبصره در بيان بعضى از

اسرار است.

فصل دوم در بيان سر اينكه ادعيه مأثوره حائز لطائفى خاص‏اند كه در روايات يافته نمى‏شوند

و در آن يك تبصره است.