خطبه 191 - واژه های نهج البلاغه نسخه متنی

ردهة

شكافى در كوه، شيطان ردهه عبارتست از ذو الثديه رئيس خوارج

صعقة

غشى نمودن در اثر صيحه، يا خود صيحه هولناك

وجبة

اضطراب قلب

كرة

حمله و بازگشت براى حمله

اديلن

دولت را از ايشان مى‏گيريم

تشذر

متفرق شدن

كلاكل

سينه‏ها منظور بزرگان است

نواجم القرون

شاخهاى روينده

يكنفني

مرا پناه مى‏داد

يشمني عرفه

مى‏بوياند بمن بوى خوش خود را

خطلة

خطا و لغزش در كار

فطيم و فصيل

بچه جدا شده از شير

تجاور

مجاورت و همسايه‏گى ميكرد

حراء

نام كوهى است در نزديكى مكه كه رسول اكرم پيش از بعثت به آنجا براى خلوت و عبادت مى‏رفت

اشم

مى‏بوئيدم، استشمام مى‏كردم

رنة

ناله و صداى درماندگى

تنقلع

كنده شود

عروق

ريشه‏ها

تفيئون

بر مى‏گرديد

يطرح

انداخته مى‏شود

قليب

چاه، منظور چاه بدر است

دوى

جنبيدن، صداى نرم و آهسته

قصف

بال شكننده

مرفرفة

بال گشوده

يعنونني

مرا قصد مى‏كردند

عمار

آباد كنندگان جمع عامر

لا يعلون

بلندى نمى‏كنند

لا يغلون

خيانت نمى‏كنند

خطبه 191

تثاقل

سنگينى نمود