خطبه 87 - واژه های نهج البلاغه نسخه متنی

جبارى

اشخاص متكبر و سركش

تميل

در پى آمال و آرزوها رفتن

لم يجبر

جبران و شكسته بندى نكرد

عتب

سرزنش و ناراحتى و خشم

معتبر

عبرت گرفتن

لا يقتصون

پيروى و تعقيب نمى‏كنند

اثر

نشانه و رد پا

لا يعفون

دست برنمى‏دارند، خوددارى نمى‏كنند از ماده عفت

مفزع

محلى كه موقع ترس انسان به آنجا پناه مى‏برد (پناهگاه)

معضلات

كارهاى مشكل جمع معضلة

تعويل

تكيه و اعتماد كردن

خطبه 87

فترة

سستى، فاصله زمانى كه ما بين دو پيغمبر ميباشد و در آن زمان آثار و برنامه‏هاى پيغمبر سابق متروك مى‏شود

هجعة

خواب شبانه

اعتزام

سركشى نمودن حيوان، غلبه نمودن فتنه‏ها

تلظى

شعله‏ورشدن آتش

اصفرار

زرد شدن برگ و ميوه

اياس

نوميدى

اغورار

بزمين فرو رفتن آب

ردى

هلاكت و تباهى

متهجمة

روى و قيافه خود را ترش كرده، عبوس است

دثار

لباسى كه روى لباسها مى‏پوشند

تيك

آن، اسم اشاره مؤنث

تقادمت

قديمى و كهنه شده

احقاب

جمع حقب با دو ضمه، هشتاد سال يا زياد و يا روزگار

اوان

وقتها و زمانها

لا اصفيتم

بشما مخصوص نشده‏