1ـ استماع غيبت:
همان گونه كه غيبت كردن از گناهان بزرگ است، شركت در مجلس غيبت و گوش دادن به سخنان غيبت كننده نيز از گناهان بزرك محسوب مىشود، چرا كه تمام مفاسد غيبت مربوط به همكارى دو طرف است، غيبت كننده و مستمع غيبت، اگر كسى حاضر نشود به غيبت گوش كند، علاوه بر اين كه گامى در طريق نهى از منكر برداشته شده ماهيت غيبت تحقق نمى يابد، نه عيوب كسى فاش مىشود نه آبروى انسانى مىريزد، نه هتك حرمت مىشود، و نه مفاسد ديگر اجتماعى به بار مىآيد.به همين دليل در روايات اسلامى مستمع غيبت همكار غيبت كننده يا به تعبير روايت يكى از دو غيبت كننده محسوب شده است. چنان كه از رسول خدا (صلّى الله عليه وآله) مى خوانيم: «اَلْمُسْتَمِعُ اَحَدُ الْمُغْتابِيْنَ» (1) و از على (عليه السلام) نقل شده است كه فرمود: «اَلسّامِعُ لِلْغَيْبَةِ اَحَدُ الْمُغْتابِينَ». (2)در حديث ديگرى از امام اميرمؤمنان على (عليه السلام) مىخوانيم كه هنگامى كه مشاهده كرد كسى نزد فرزندش امام حسن (عليه السلام) غيبت مىكند فرمود: «يا بُنَىَّ نَزِّهْ سَمْعَكَ عَنْ مِثْلِ هذا فَاِنَّهُ نَظَرَ اِلى اَخْبَثِ ما فى وِعائِهِ فَاَفْرَغَهُ فى وِعائِكَ; فرزندم! گوش خود را از اين گونه1. جامع السّعادات، جلد 2، صفحه 297; بحارالانوار، جلد 72، صفحه 226.2. همان مدرك.