حسن خلق به معنى خاص، آن است كه انسان با گشاده رويى و چهره شاد و زبان نرم و ملايم با مردم روبرو شود، و در هر جا و با هر كس با خوش روئى برخورد كند، لب هايى پر از تبسّم، و كلماتى پر از محبت و لطف داشته باشد. اين يكى از فضايل اخلاقى است كه در روابط اجتماعى فوق العاده مؤثر است.به عكس، كج خلقى و ترش روئى و سخنان خشن و خشك و فاقد لطف و محبت از رذايل اخلاقى كه ريشه هايى در درون جان انسان دارد و باعث نفرت عموم و پراكندگى از دور انسان و گسستن پيوندهاى اجتماعى خواهد شد.در آيات قرآن و روايات اسلامى و سيره پيشوايان، مطالب فراوانى در زمينه آن فضيلت و اين رذيلت ديده مىشود كه حاكى از اهمّيت فوق العاده آن در سرنوشت فرد و جامعه است.قسمت مهمى از موفقيت پيامبر (صلّى الله عليه وآله) در پيش برد اهداف خود، و همچنين ساير معصومين (عليه السلام) و بزرگان علما و پيشوايان، مرهون همين فضيلت بوده است و يكى از عوامل مهم شكست بسيارى از رهبران و مديران جامعه فاقد بودن اين فضيلت است.تاريخ انبياء و اولياء و معصومين (عليهم السلام) و به طور كلّى تاريخ رهبران جهان پر است از شواهد زنده اين موضوع.
لطفا منتظر باشید ...
