بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
بزرگوار مىخوانيم كه فرمود: «اِيّاكُمْ وَ هؤلاءِ الرُّؤَساءِالَّذِينَ يَتَرأَّسُون فَوَاللّهِ ما خَفَفْتِ النِّعالُ خَلْفَ رَجُل اِلاّ هَلَكَ وَ اَهْلَكَ; از اين گروه رياست طلب بپرهيزيد، به خدا سوگند صداى كفشها پشت سر كسى بلند نمى شود مگر اينكه هم خودش هلاك مىشود و هم ديگران را هلاك مىكند». (1)توجه به اين نكته لازم است كه محرومان در آن زمان غالباً پابرهنه ها بودند و كفشهاى صدادار مربوط به دنياپرستان و ثروتمندان بود، بديهى است كه اين گونه افراد براى خدا و معنويت دنبال كسى نمى روند.5ـ در حديث ديگرى از رسول گرامى اسلام (صلّى الله عليه وآله) درباره ريشه هاى اصلى گناهان چنين آمده است: «اَوَّلُ ما عَصِى اللّهُ تَبارَكَ وَ تَعالى بسِتِّ خِصال حُبِّ الدُّنْيا وَ حُبِّ الرِّياسَةِ وَ حُبِّ الطَّعامِ وَ حُبِّ النِّساءِ وَ حُبِّ النَّوْمِ وَالرّاحَةِ; نخستين گناهانى كه در جهان در برابر فرمان پروردگار انجام گرفت به سبب شش چيز بود: دنيا پرستى، عشق به مقام، علاقه شديد به غذاهاى رنگين، علاقه شديد به زنان و علاقه به خواب و راحتى» (2).6ـ از امام صادق (عليه السلام) مىخوانيم: «اِنَّ حُبَّ الشَّرَفِ وَ الذِّكْرِ لا يَكوُنانِ فِى قَلْبِ الْخائِفِ الرّاهِبِ; علاقه به مقام و اسم و آوازه در قلب كسى كه خوف خدا دارد و از او ترسان است نخواهد بود» (3).7ـ از همان امام معصوم مىخوانيم كه فرمود: «مَنْ طَلَبَ الرِّئاسَةَ بِغَيْرِ حَقٍّ حُرِمَ الطّاعَةُ لَهُ بِحَقٍّ; كسى كه رياست را به ناحق طلب كند از اطاعت خداوند به حق محروم خواهد شد» (4).اين تعبير به خوبى نشان مىدهد كه جاه طلبى و حب مقام با حق پرستى در تضاد است.از اين حديث اين نكته نيز استفاده مىشود كه رياست طلبى بر دوگونه است. 1. همان مدرك، حديث 3.2. خصال، جلد 1، صفحه 330.3. اصول كافى، جلد 2، صفحه 69، حديث 7.4. تحف العقول، صفحه 237.
لطفا منتظر باشید ...
