صدق و راستى در روايات اسلامى
اهميت اين فضيلت اخلاقى در روايات اسلامى بيش از آن است كه در سخن بگنجد و رواياتى كه از پيامبر (صلّى الله عليه وآله) و اميرمؤمنان (عليه السلام) و ائمه هدى (عليهم السلام) در اين زمينه نقل شده بيش از حدّ احصا و شمارش است، تنها گلچينى از آن را در ذيل بيان مىكنيم كه به عنوان مشت نمونه خروار بيانگر موقعيت اين صفت در ميان تمام صفات انسانى است. و از اين روايات به خوبى استفاده مىشود كه همه فضايل انسانى از صدق و راستى سرچشمه مىگيرد.1ـ در حديثى از پيامبر اكرم (صلّى الله عليه وآله) نقل شده و در گذشته نيز به آن اشاره كرده ايم و به خاطر اهميت فوق العاده اش تكرار مىنماييم، مىخوانيم: «لاتَنْظُرُوا اِلى كَثْرَةِ صَلاتِهِمْ وَ صِيامِهِمْ وَ كَثْرَةِ الْحَجِّ وَ الزَّكاةِ وَ كَثْرَةِ الْمَعْرُوفِ وَطَنْطَنَتِهِمْ بِاللَّيلِ، اُنْظُرُوا اِلى صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ اَداءِ الاَْمانَةِ; نگاه نكنيد به فزونى نماز و روزه و زيادى حج و زكات و انفاق ها و سر و صداى عبادات شبانه بعضى از مردم (اگر مىخواهيد آنها را امتحان كنيد) آنها را به راستگويى و اداى امانت آزمايش كنيد». (1)2ـ در حديث ديگرى از امام صادق (عليه السلام) مىخوانيم: «اِنَّ اللّهَ عَزَّ وَجَلَّ لَمْ يَبْعَثْ نَبِيّاً1.بحارالانوار، جلد 68، صفحه 9، حديث 13.