در نخستين آيه مورد بحث خداوند سه گروه را شديداً مورد تهديد قرار مىدهد منافقان و بيماردلان (اراذل و اوباش هوسباز) و شايعه پراكنان كه اگر دست از كارهاى خود يعنى مزاحمت نواميس مردم و تضعيف روحيه مسلمين و نشر شايعات دروغين درباره زنان پاكدامن برندارند به شديدترين مجازات گرفتار خواهند شد، مىفرمايد:«اگر منافقان و آنها كه در دلهايشان بيمارى است و آنها كه اخبار دروغ و شايعات بى اساس در مدينه پخش مىكنند دست از كار خود نكشند تو را بر ضد آنها مىشورانيم، سپس نمى توانند جز مدت كوتاهى در اين شهر در كنار تو باشند ـ و از همه جا طرد مىشوند ـ و هر جا يافت شوند دستگير خواهند شد و به قتل مىرسند (لَئِنْ لَمُ يَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَالَذينَ فى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فى الْمَدينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَ لا يُجاوِرُوُنَكَ فيها اِلاّ قَليلا ـ مَلْعُونينَ اَيْنَما ثُقِفُوا اُخِذُوا وَقُتِلُوا تَقْتيلا).اين غيرت الهيّه كه سبب دفاع شديد از عرض و نواميس و كيان مسلمين شده است سرمشقى براى همه در مسأله غيرت دينى و ناموسى است و نشان مىدهد كه در برابر اراذل و اوباش و منافقان كوردل و بيماردلان نبايد بى تفاوت يا خونسرد باشند.اين تعبير با آنچه از فعل پيامبر اكرم (صلّى الله عليه وآله) در تاريخ نقل شده كه در اين گونه موارد سخت گير بود و با متخلفان برخورد شديد مىكرد، نشان مىدهد كه اين مسأله به عنوان يك فضيلت اخلاقى و وظيفه اجتماعى پذيرفته شده است.تعبيرات سه گانه در آيه بالا (مُنافِقُونَ، الَذينَ فى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ اَلْمُرُجِفُونَ) ممكن است همه اشاره به گروه معينى باشد كه با انواع كارهاى خلاف به تضعيف مسلمين مىپرداختند، ولى ظاهر آيه، و پاره اى از شأن نزول ها نشان مىدهد كه اشاره به سه گروه مختلف است: منافقان با پخش شايعاتى درباره غزوات پيامبر (صلّى الله عليه وآله) در مدينه سعى داشتند روحيه مسلمانان را تضعيف كنند، و گروهى از اراذل و اوباش با ايجاد
لطفا منتظر باشید ...
