بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
دانست كه تا چه حد مواهب الهى بر ما عظيم است و توان ما بر شكر و سپاس او ناچيز.توجّه به اين امور ريشه هاى ناسپاسى را مىسوزاند، و روح شكرگزارى را در انسان زنده مىكند.و از اينجا مىتوانيم راه درمان ناسپاسى را به خوبى پيدا كنيم. و از اين رو گفته اند: نخستين راه تحصيل شكرگزارى معرفت و تفكّر در صنايع الهيّه و انواع نعمت هاى ظاهرى و باطنى او است. (1)راه ديگر نگاه كردن به افرادى است كه زندگى پست ترى از انسان دارند. هر قدر در زندگى آنها دقيق تر شود، روح شكرگزارى در او زنده تر مىگردد، در حالى كه اگر به بالا دست خود بنگرد وسوسه هاى شيطانى ناسپاسى در او آشكار مىشود.از سوى سوم به اين مسأله بينديشيد كه هر مصيبت و بلايى از بلاهاى دنيا بر او فرود آيد بدتر از آن هم تصوّر مىشود، شكر كند كه گرفتار بدتر از آن نشود.نقل شده است كسى به يكى از بزرگان شكايت برد و گفت: دزد به خانه من آمده و همه چيز را با خود برده است، به او گفت: برو شكر خدا كن كه اگر به جاى آن دزد شيطان به خانه تو مىآمد و ايمان تو را مىبرد چه مىكردى؟ (2)امام صادق (عليه السلام) در كتاب توحيد معروف مفضّل كه از حقايق توحيد، عبارات گويا و دلايل روشن و تحليل هاى شگفت انگيز، سخنان فراوانى بيان فرموده گاه به ذكر نعمت هاى بزرگ الهى مىپردازد، تا از اين طريق انسان ها را به شناخت منعم حقيقى آشنا سازد.از جمله در بخشى از سخنان خود به نعمت سخن گفتن و نوشتن كه دو پايه اصلى تمدّن انسانى است اشاره مىفرمايد و بعد از بيان مشروحى مىفرمايد: اگر خداوند ابزار اين دو كار را در اختيار او نگذاشته بود، نه توان بر سخن گفتن داشت نه نوشتن، آرى خداوند زبان و ذهنى در اختيار بشر گذارده كه به كمك آن دو 1. معراج السعاده، صفحه 810.2. المحجّة البيضاء، جلد 7، صفحه 227
لطفا منتظر باشید ...
