لطفا منتظر باشید ...
فاطمه معصومه(س) كريمه اهل بيت(ع)
نويسنده: جواد محدثي گروهي از مردم «ري» به زيارت امام ششم، حضرت صادق(ع) رفته بودند. هنگامي كه به محضر امام شرفياب شدند، در معرفي خود چنين گفتند: ما اهل ري هستيم. حضرت فرمود: «مرحبا به برادرانِ قميِ ما». گفتند: ما از ري آمده ايم. حضرت دوباره همان سخن را فرمود: چند بار ديگر تأكيد كردند كه ما اهل ري هستيم. پاسخ حضرت همان بود. سپس امام چنين افزود:«خداوند حرمي دارد كه آن «مكه» است. پيامبر(ص) هم حرمي دارد و آن «مدينه» است. اميرالمؤمنين(ع) نيز حرمي دارد كه «كوفه» است. ما ـ ائمه ديگرـ هم حرمي داريم و آن «شهر قم» است. به زودي دختري از فرزندانم بنام «فاطمه» در آنجا به خاك سپرده مي شود؛ هر كس قبر او را زيارت كند، بهشت بر او واجب مي شود.»اين سخن را ـ به گفته راوي ـ امام صادق در زماني فرمود كه هنوز امام كاظم، پدر حضرت فاطمه معصومه(ع) به دنيا نيامده بود.آري ... «قم»، حرم اهل بيت و حريم امامان است. بانويي در آن مدفون است كه بارگاهش چون نگيني در اين خطه كويري مي درخشد و حرمش چشمه اي پرفيض و كرامت جوش است و نه تنها كبوتران بر آسمان مزارش عاشقانه طواف مي كنند، بلكه پروانگاني شيفته علم و معنويت، از سراسر ايران، بلكه از كشورهاي ديگري همچون حجاز، بحرين، هند، پاكستان، تركيه، عراق، سوريه، لبنان و كشورهاي آفريقايي و آسياي دور به اين وادي نور آمده اند. حوزه علميه قم، به بركت مرقد پاك اين بانو، پديد آمده و دوام يافته است.ايران ما، از فروغ رضوي و عصمت فاطمي روشن و مطهر است.اين دو برادر و خواهر، يكي از شرق كشور، همچون خورشيد مي درخشد و بر ايران بزرگ، نور مي افشاند، ديگري در قلب كشور، در خاستگاه نهضت، مركزيت حوزه فقاهت و عاصمه تشيّع را گرم و پرجنب و جوش نگهداشته است.سخن از «فاطمه»، دختر موسي بن جعفر است، كه به «حضرت معصومه» شهرت يافته و مدفنش زيارتگاه دلهاي شيدا و شيفتگان فضيلت و عفاف است.سخن از شرافت بخش قم و طراوت بخش اين شهر كويري است كه از زلال فيض اين «دختر امام»، همواره خرم و هميشه شاداب است.كريمه اهل بيت
نهالي كه در بوستان امامت برويد و از آبعفاف و نور فضيلت سيراب شود و توان بگيرد و با گذشت زمان، خود به شاخه اي پربار و زيبا از «شجره طيبه» دودمان رسول تبديل گردد، اگر «كريمه اهل بيت» نام نگيرد، پس چيست؟اين دختر فرزانه كه به «فاطمه معصومه» مي شناسيمش، در سال 183 هجري در مدينه ديده به دنيا گشوده و در خانه اي كه پدري چون «امام كاظم» ـ عليه السلام ـ و برادري چون حضرت رضا(ع) در آن مي زيسته، بزرگ مي شود. نام مادرش را «خيزران»، يا «نجمه» يا «اروي» دانسته اند، كه كنيزي است لايق و پاك، و چون حضرت رضا را به دنيا مي آورد، به «طاهره» ناميده مي شود.فاطمه معصومه، در دامان ايمان و پاكي رشد مي كند و در چشمه عفاف و عصمت و علم و حكمت، به طهارت روح و جان مي رسد. نسب و تبارش نبوي و فاطمي و علوي است. عبادت و ادب، شاخ و برگ روييده بر اين «سروِ پاكدامني» است. ويژگيهاي روحي و خصايص فردي سبب شده كه با لقب «كريمه اهل بيت» در زبان عالمان و فقيهان شيعه ياد شود. لقبي كه از ميان بانوان اهل بيت، تنها به او اختصاص يافته است. لقبهاي ديگرش نيز، هر يك گوياي كمالات والاي اوست؛ از جمله «محدّثه»، «عابده»، «مقدامه» و «معصومه»، كه هم نامها و لقبهايش و هم ارزشها و فضايلش، يادآور مادر والاقدرش، عصمت هستي و حبيبه خدا، حضرت زهرا ـ سلام اللّه عليها ـ است.
