بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
پس جمله مردمان اين هفت شهر نينوى بفرمان آن ملك بيرون آمدند و بدشت رفتند، و زنان و كودكان بيرون بردند، و خروار هيزم بر هم نهادند، و هر چه بدان هفت شهر بتان بودند زرين و رويين و آهنين و چوبين، همه بياوردند و بآتش «1» اندر فكندند، و بسوختند، تا همه خاكستر شدند، و آن ابر بر سر ايشان ايستاده بود و زفانه آتش از آن ابر بيرون همى آمد. و آن زنان و كودكان و چهارپايان و بچگان از مادر جدا كردند، تا همه جمله بانگ برداشتند. گفتند، يا ربّ اگر يونس بن متى از ميان ما رفت، تو خداوند مااى و خداوند بجاى ما را بازگشتيم و توبه كرديم «2»، و زين بتان بيزار شديم. خروش و زارى اندر گرفتند پيش خداى عزّ و جلّ، و چندانى زارى كردند كه فريشتگان آسمان را بر ايشان رحمت آمد. و همچنين هفت شبانروز زارى همى كردند تا خداى عزّ و جلّ بر ايشان ببخشود و رحمت كرد، و آن ابر عذاب را فرمان داد تا از زبر ايشان بازگشت، و آن عذاب ازيشان بگردانيد.چنانك [گفت] «3» عزّ و جلّ: فَلَوْ لا كانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَها إِيمانُها: 98- الى قوله- وَ مَتَّعْناهُمْ إِلى حِينٍ.: 98 «4»و اندر جهان هيچ گروهى نبودست كه پيغامبر از ميان ايشان برفت و بدعاى ايشان عذاب ازيشان بكردانيدست مگر قوم يونس، كه خداى عزّ و جلّ چون ايشان ايمان آوردند، وز كفر باز ايستادند، و پيغامبر ايشان اندر ميان نبود خداى تعالى عذاب از ميان ايشان بگردانيد،(1)- بدان آبش. (صو. نا)- و بر آتش. (خ)(2)- اگر يونس از ميان ما بگريخت و برفت تو كه خداوند ما و آن يونسى بجايى. ما توبه كرديم و بتو بازگشتيم.چندانى. (خ)- تو خداوند مايى و خداوند يونس. بخشاى ما را، بازگشتيم و توبه كرديم ... (صو)(3)- نسخ ديگر.(4)- يونس 98
لطفا منتظر باشید ...
