ترجمه تفسیر طبری جلد 3

امّا آمدن فريشتگان از آسمان بحرب چاه بدر. مهتران «1» مكّه بيرون آمده بودند بحرب پيغامبر (عليه السلام) و خداى عزّ و جلّ مر مسلمانان را وعده كرده بود كه من يكى از اين دو شما را بدهم: يا كاروان بشما دهم، يا شما را بر كاروان ظفر دهم.

پس كاروان ازيشان اندر گذشت و لشكر قريش نزديك آمدند ببدر، و پيغامبر (عليه السلام) عريشى بكرد از چوب، و بدان عريش اندر شد و روى بخاك اندر نهاد، گفت يا ربّ وعده تو را همى چشم دارم.

پس پيغامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) ازان عريش بيرون آمد و نگاه كرد مر جبرايل را بديد كه همى آمد با هزار فرشته همه با حربتها. چون پيغامبر (عليه السلام) ايشان را بديد سپاه خويش را گفت بشتابيد همه جمله حمله كنيد. «2» سپاه مسلمانان حمله كردند. فريشتگان از پيش آدميان همى رفتند، همى «3» كشتند، و علامت آن كشتگان كه فريشتگان كشته بودند آن بود كه از كشته فريشتگان هيچ خون بيرون نيامده بود و زان كشتگان كه مردمان كشتند خون بيرون مى‏رفت چون جوى.

ياران پيغامبر گفتند كه پيغامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) از ان عريش بيرون آمد ما را گفت حمله كنيد و ما حمله «4» كرديم. مبارزان كافران را همى ديديم همى طپيدند. و دست و پاى همى زدند، و بسيار كس بود كه سر از تن جدا شده بود و هيچ خون نديدند «5» كه بيرون آمده بود «6»، ما دانستيم‏

(1)- چاه بدر بيارى كردن مسلمانان. چنان بود كه بروزگار حرب چاه بدر مهتران. (خ)

(2)- و بجمله حمله كنيد. (نا. صو)- حمله كنيد. (خ)

(3)- و همى. (خ. صو)

(4)- و ما جمله حمله. (صو)

(5)- نديديم. (خ. نا)

(6)- خون نديدند. و بسيار كس بود كه سر از تن جدا شده بود و دست و پاى انداخته. (صو)