بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
ايشان را تا پيدا كند ايشان را از آنچه مىپرهيزند، كه خداى عزّ و جلّ بهمه چيزى داناست116- كه خداى است كه او راست پادشاهى آسمانها و زمين، و او زنده كند و او ميراند، و نيست شما را از فرود «1» خداى عزّ و جلّ هيچ دوستى و نه يارى دهى «2».117- بدرستى كه توبه داد خداى بر پيغامبر و مهاجران و انصار آن كسها كه متابعت كرد [ند] او را اندر وقت تنگى«3»از پس آنكه خواست كه ميل كند «4» دلهاى گروهى از ايشان پس توبه داد بر ايشان، كه او بديشان مهربان و بخشاينده است118- و بر سه تن آن كسها كه خلاف كردند «5» تا چون تنگ شد بر ايشان زمين بدانچه فراخ شد «6» و چون تنگ شد بر ايشان تنهاى ايشان و بىگمان بودند كه نيست رستنى از خداى مگر سوى او، پس توبه داد بر ايشان تا توبه كنند، كه خداى عزّ و جلّ اوست توبه دهنده بندگان و بخشاينده119- اى آن كسها كه بگرويديد بترسيد از خداى عزّ و جلّ و باشيد با راست گويان120- نه بود گروه مدينه را وانك گرداگرد ايشان از عرب كه باز گردند و خلاف كنند «7» از پيغامبر خداى و نه رغبت كنند بتنهاى(1)- از بيرون. (خ. صو)(2)- خداوندى و نه يارمندى. (خ)(3)- سختى.(نا. صو)- دشخوارى. (خ)(4)- خواست گشتى. (صو)- خواست كه بگردد.(نا. خ)- ترجمه: «ما كاد يزيغ»(5)- باز پس ماندند. (نا)- باز ماندند. (خ)- سپس ماندند. (صو)(6)- با فراخى وى. (صو)- بدان فراخى كه بود. (نا)- بدانچه فراخ ببود. (خ)(7)- نباشد مردمان مدينه را وانك بگرد ايشان وز عرابياناند كه باز ماندند. (خ) بر گرد ايشاناند از اعرابيان كه باز پس آيند. (نا)
لطفا منتظر باشید ...
