آوردن عايشه صديقه بخانه پيغامبر (عليه السلام)

«1»

پس پيغامبر (عليه السلام) هم بدان [سال‏] كه بمدينه آمد عايشه را بخانه آورد كه دو سال بود تا پيغامبر (عليه السلام) عايشه را رضى اللَّه عنها بزنى كرده بود. و پيغامبر (عليه السلام) بفرمود بو بكر را «2» كه عيال خويش را از مكّه بيار. بو بكر مر پسرش احمد بفرستاد تا عيال او را بياورد، اسما را و عايشه را. و اسما زن زبير بن العوام بود. و چون بمدينه آمدند اسما بار داشت، و عبد اللَّه بن زبير بمدينه زاد. گفتند مر زبير بن العوام را كه اسما بمتعه بزنى كرد و اندران وقت متعه حلال «3» بود.

و اندران سال هجرت نعمان بن البشير نيز از مادر بزاده بود، و مسلمانان بدين دو فرزند كه بيامدند شادمان شدند، از بهر آن كه جهودان مدينه گفتند كه ما افسون كرديم تا هيچ خلق از ياران محمّد فرزند نيارند تا نسل ايشان بريده شود. پيغامبر (عليه السلام) گفت: هيچ اندوه مدار [يد] كه خداى عزّ و جلّ با من وعده كرده است كه اين دين من تا رستخيز بدارد.

و پيغامبر (عليه السلام) چون بو بكر عيال خويش را بمدينه آورد همانگه مر عايشه را بخانه برد، و عايشه نه ساله گشته بود كه بخانه پيغامبر رفت.

عايشه گفت مرا بهفت هنر «4» بر زنان پيغامبر فضل است:

يكى آنست كه اين آيت بر من بيرون «5» نيست كه گفت خداى عزّ و جلّ:

يا نِساءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ: 32- الى قوله- وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ «6»: 33.

(1)- حديث بخانه بردن پيغامبر (عليه السلام) عايشه را. (خ)- حديث بخانه بردن پيغامبر (عليه السلام) مر عايشه را رضى اللَّه عنها. (نا)

(2)- و چون پيغامبر عايشه را بزنى كرد هفت ساله بود و چون بمدينه آمد عايشه نه ساله گشته بود و پيغامبر مر بو بكر را بفرمود. (خ)

(3)- اين عبارت در نسخه «خ» نيست و در نسخ ديگر هست.

(4)- هفت چيز.

(خ. نا. صو)

(5)- از من بيرون. (خ. صو)

(6)- الاحزاب 22/ 23