ترجمه تفسیر طبری جلد 3

و المحرّم، و رجب الّذى بين جمادى و شعبان.

و اين خبر بگفته آمدست بجاى ديگر. و لكن پيغامبر اين حديث از بهر آن كرد كه سال از دوازده ماه كمتر شمردند «1» و اين ماه رجب از ميانه بيفكندندى، خداوند عزّ و جلّ اين نپسنديد و اين را بقرآن در ياد كرد و اين را نسى‏ء گفت. چنان كه گفت: إِنَّمَا النَّسِي‏ءُ زِيادَةٌ فِي الْكُفْرِ،: 37- تا- يُحِلُّونَهُ عاماً وَ يُحَرِّمُونَهُ عاماً: 37 «2». پس اين را برگرفت، و گفت عزّ و جلّ بر عقب اين:

إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ:

36- الى قوله- ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ.: 36 «3» و اين از بهر آن گفته آمد تا بدانى كه اين تاريخ از آسمان آمدست. و ازان وقت باز كه خلق اندرين جهان پيدا آمد اين تاريخ همچنين مى‏راندند تا امروز.

و چنين گويند كه گروهى‏اند بشام اندر كه علىّ بن ابى طالب رضى اللَّه «4» دشمن دارند و زو تبرّا كنند و تولّى بمعاويه كنند، تاريخ ايشان ازان وقت وفات معاويه است «5».

و گبركان تاريخ خويش را از وقت مقتل يزدجرد بن شهريار دارند كمملكت عجم بر دست او برفت، گرفته‏اند «6». و بر گبركان هيچ كار ازان بزرگ‏تر نبود كه اين ملكت ايشان از دست ايشان برفت. و السّلام.

«7» چون سال دوم ببود از هجرت پيغامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم)، اين آيتهاى صبر كه همى‏آمد منسوخ شد و آيتهاى قتال آمد، چنانك همى‏گويد:

(1)- شمردندى. (خ)

(2)- التوبة 37

(3)- التوبة 36

(4)- را، رضى اللَّه عنه.

(صو)- را. (صلوات اللَّه عليه). (خ)

(5)- معاوية بن ابى سفيان است. (خ. نا)

(6)- «گرفته‏اند» در نسخ ديگر نيست و زايد است.

(7)- در نسخه‏هاى «خ» و «نا» اين مطلب را عنوان است: آمدن فرمان پيغامبر (عليه السلام) بحرب كردن با كافران.

و در نسخه «صو» چون نسخه متن عنوان ندارد.