سورة القصص مكيّة، و هى ثمان و ثمانون آية
ترجمه
بنام خداى بخشاينده مهربان «1»- طسم حروف معجم است2- اينست «2» آيتهاى قرآن هويدا3- بر «3» خوانيم بر تو از خبر «4» موسى و فرعون براستى گروهى «5» كه بگروند4- كه فرعون بزرگى كرد «6» اندر زمين، و كرد مردمان را پراكنده، بسستى گرفتى «7» گروهى از ايشان، همى كشتى «8» پسران ايشان را، و زنده بماندى از بهر خدمت دختران ايشان را، كه «9» او بود از تباه كاران5- و خواهيم كه منّت نهيم بر آن كسها كه سست گرفته بودند اندر زمين و كنيم ايشان را امامان، «10» و كنيم ايشان را ميراث بران6- و جايگاه كنيم ايشان را اندر زمين، و بنماايم فرعون را و هامان را(1) بنام خداى فريادرس اندر ماندگان. روزى ده بندگان. بخشاينده مؤمنان.(صو)- بنام خداى مهربان بخشاينده. (آ. بو)(2) بطول و سنا و ملك ايزد جل جلاله، كاينست. (صو)- سوگند ياد كرد خداى كه اين است. (آ)- سوگند ياد كرد خداى بفضل خودش و بزرگوارى و پادشاهى خودش كه اينست. (بو)(3) همى. (آ. بو)(4) آگاهى. (آ. بو)(5) مر گروهى را. (آ. صو. بو)(6) برترى گرفت. (آ. بو)(7) بكرد اهل زمين بگروهان، سست همى داشت.(صو)- و بكرد كسهاى زمين را گروه گروه. زبون گرفت. (آ. بو)(8) گلو بريد. (صو. آ)- همى كشت. (بو)(9) و زنده ماند زنان ايشان را كه.(آ. صو)(10) گروهان پيشگاهى. (آ. صو)- و همى خواهيم كه منت نهيم بران كسها كه زبون گرفتشان اندر زمين و بكنيمشان پيش روان. (بو)