ترجمه تفسیر طبری جلد 5

پس يزيد بفرمود تا ايشان را جايى فرو آورند و ده روز بداشتشان. آن گاه بمدينه باز فرستاد.

و (صلوات اللَّه عليه و على اله الطاهرين الطيبين) و لعنة اللَّه و غضبه و سخطه على قاتلى بنيه و على آمره.

پس چون حسين كشته شد با برادر زادگان، عبيد اللَّه بن زياد از ولايت عراق بر نه خورد، و خداى عز و جل مختار بن ابى عبيد را بگماشت تا بيامد و آن كشندگان حسين را همه بكشت، و اول عبيد اللَّه بن زياد را بكشت، و عمر بن سعد را بكشت، پس شمر بن ذى الجوشن را بكشت، و آن سپاه را كه عمر بن سعد بكربلا آورده بود همه را همى آورد و همى كشت. و هيچ خلق را يكسان نه كشت، گروهى را بديوار بدوخت، و به تير بكشت، و گروهى را بفرمود تا زنده پوست باز كردند، و گروهى را دستها و پايها و زبانها ببريد. پس از آن مصعب بن الزبير بيامد و مختار را بكشت.

پس عبد الملك بن مروان بيامد و بكوفه آمد و سر مصعب ببريد و بر درقه نهاد و همه پيران كوفه را بار داد.

پس پيرى از ميان گريستن گرفت. عبد الملك او را گفت اى پير چرا همى گريى؟

گفت اگر دستورى دهى تا بگويم. گفت اينجا كه امير المؤمنين نشسته است عبيد اللَّه ابن زياد را ديدم سر حسين بن على پيش وى نهاده، و پس از آن مختار را ديدم سر عبيد اللَّه پيش وى نهاده، و پس مصعب بن الزبير را ديدم نشسته و سر مختار پيش وى نهاده، و پس از آن اكنون امير المؤمنين را همى بينم نشسته سر مصعب پيش نهاده. و همچنين هر بارى ما را بار دادند تا بديديم و ندانيم پس ازين چه خواهيم ديدن.

پس اين فتنهاى گذشته ياد كرديم تا بدانى و عبرت گيرى و اگر ترا از بهر دين المى رسد تافته نه گردى. و اين آيت كه خداى گفت عز و جل: الم. أَ حَسِبَ النَّاسُ: 1- 2 الى قوله لا يُفْتَنُونَ: 2. اين فتنها است كه ياد كرديم. پس گفت و لقد فتنا الذين من قبلهم فليعلمن اللَّه الذين صدقوا و ليعلمن الكاذبين. گفت آن كسها كه از پيش ايشان بودند ايشان را آزموده كرديم بفتنها تا پديدار آمد كه راست گوى كيست و دروغ زن كيست، و كيست كه بر ايمان ثبت كند و كيست كه نه كند. و ما اين از بهر آن آورديم كه محنتها ديرينه است و هر كى او مخلص‏تر و ايمان وى خالص‏تر او بمحنت نزديك‏تر. رسول گفت (صلوات اللَّه عليه وسلم):

ان اشد الناس بلاء الانبياء ثم الاولياء ثم الامثل فالامثل.

و باز گشتيم بقرآن. و نفعنا اللَّه و اياكم.