حديث لقمان با پسرش «5» - ترجمه تفسیر طبری جلد 5

چيزى، حقّا كه وعده خداى حقّ است و مه مغرور كناد «1» شما را زندگانى اين جهان، و مه فريبنده كناد شما را بخداى فريبنده «2»

34- كه خداى عزّ و جلّ است كه نزديك اوست دانش رستخيز، و فرو فرستد باران، و داند آنچه اندر رحمها است، «3» و نه داند تنى آنچه كند «4» فردا، و نه داند هيچ تنى كه بكدام زمين ميرد، حقّا كه خداى داناست و آگاه بكار خلقان‏

حديث لقمان با پسرش «5»

امّا ايزد تبارك و تعالى بدين سورة اندر حديث لقمن كرده است «6» و پند دادن وى پسرش را و اين عظه وى بواضح اندر بگفته آمده است، و لكن لقمن مردى بود حكيم و خداى عزّ و جلّ او را حكمت داده بود چنان كه گفت عزّ و جلّ: وَ لَقَدْ آتَيْنا لُقْمانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ: 12. «7»

و اين لقمان مردى بود حكيم و بروزگار داود پيغامبر (عليه السلام) بود، و مردى بود سياه و ازان گاه كه بود مولا بود. «8» و از پيغامبرى داود (عليه السلام) ده سال «9» گذشته بود كه خداى عزّ و جلّ لقمن را حكمت داده بود، و سى سال در صحبت داود (عليه السلام) بود. «10» و از پس داود (عليه السلام) تا بعهد يونس بن متى (عليه السلام) بزيست. و داود (عليه السلام) را از حكمت‏

(1) مه فريباد. (بو)- تا نفريبدا شما را. (آ)- مفريباند. (صو)

(2) و نفريباند شما را بخداى فريبها. (آ)- و مه فريباناد شما را بخداى ديو فريبنده. (بو)- و مفريباند شما را بخداى ديو فريبنده. (صو)

(3) زه‏دانها است. (بو. صو)

(4) كه چه چيز كند. (بو. صو)- كه چه سازد. (آ)

(5) حديث لقمان. (آ)- ترجمه سوره لقمن. (بو)

(6) ياد كرده است. (بو. صو)

(7) سورة لقمان 12

(8) سياه و بر روى زخم آبله داشت و مولا بود. (بو)

(9) ده روز. (آ)

(10) و با داود سى سال بود بيكجاى. (بو)