سورة السّجدة مكّية، و هى ثلاثون آية
ترجمه
بنام خداى بخشاينده مهربان «1»1- الم. منم خداى دانا «2»2- فرستادن كتاب نيست شك اندران «3» از خداوند جهانيان3- يا همى گويند گفت آن بدروغ؟ نه، كه آنست حق «4» از خداوند تو تا بيم كنى گروهى را از آنچه آمد بديشان «5» از بيم كنندهاى از پيش تو تا «6» ايشان راه يابند4- خداى عزّ و جلّ آنك «7» بيافريد آسمانها و زمين و آنچه ميان هر دو است اندر شش روز، پس مستوى شد بر عرش، «8» نيست شما را از بيرون او هيچ يارى و نه شفاعت خواهى، «9» همى نه پند پذيرند؟ «10»(1) مهربان بخشاينده. (آ. بو)- بنام آن خدايى كه ايمان قسمت كرد. مهربان كه ايمان بداد اندر وقت. بخشاينده كه بر ايمان ندارد. (صو)(2) الف انا، لام اللَّه، ميم اعلم، يعنى منم خداى دانا. (بو)(3) اين نامه كه نيست گمان اندر وى. (بو. صو)- قرآن نيست شك اندر آن. (آ)(4) يا همى گويند از خويشتن بافت نبى را، نى كه ويست راست. (بو)- يا همى گويند بدروغ گفت محمد آن، نك آن است راست. (آ)(5) گروهى را كه نيامد بايشان. (بو. صو)- گروهى را كه نه آمدشان. (آ)(6) تا مگر. (آ. بو. صو)(7) خداى آنست كه.(صو. آ)- خداى است آنكه. (بو)(8) باز بر ايستاد بر آفريدن عرش. (بو)- باز استاد بر عرش يعنى بآفريدن وى. (صو)- مستوى است از بر عرش. (آ)(9) هيچ يارىگرى و نه خواهشگرى. (صو)- هيچ خداوندى و نه شفاعت كنندهاى.(آ)(10) هيچ نگاه دارى و نه هيچ خواهش گرى، چرا همى پند نه گيرند؟ (بو)