لحظه جدایی من نسخه متنی

آن روز بچه هاى كلاس پنجم امتحان انشاء داشتند.

موضوع انشاء روى وايت برد با خط سبز نوشته شده بود: درباره محل زندگى خود چه مى دانيد؟
كلاس ساكت بود.

فقط صداى حركت خودكار روى برگه هاى سفيد مى آمد.

خانم گلستانى پنجره را باز كرده بود و به بيرون نگاه مى كرد.

رودخانه با صداى شرشر آبش از پاى تپه در جريان بود.

در كنار رودخانه مرغابى ها با صداى بلند شنا مى كردند و زمين را مى كاويدند.

آن سوى رودخانه جنگل بلوط قرار داشت.

بوته گلهاى وحشى در لابه لاى درخت ها ديده مى شد.

نور آفتاب آخر زمستان روى شاخ و برگ درخت ها افتاده بود.

يك گوساله در كنار مادرش جست و خيز مى كرد و با شيطنت سرش را به شكم مادرش مى ماليد.

مريم اولين نفر بود كه برگه اش را بالا گرفت و گفت:
- خانم اجازه! انشاى ما تمام شد.

خانم گلستانى برگه مريم را گرفت.

بعد هانيه و ليلا و شادى هم برگه هايشان را به خانم گلستانى دادند؛ و چند دقيقه بعد، همه برگه هايشان را تحويل داده بودند.

خانم گلستانى دفترچه هاى «پيك شادى» را بين همه شان پخش كرد و گفت:
- خب دختران خوبم، ان شاء اللّه عيد خوبى داشته باشيد.

يادتان باشد درسهاى تان را مرور كنيد و پيك شادى تان را با خط خوب و با حوصله بنويسيد.

سلام مرا به خانواده تان هم برسانيد!
هانيه گفت:
- شما هم سلام ما را به خانواده تان برسانيد!
يكهو خانم گلستانى ايستاد.

بعد لبخند زد و گفت:
- باشد.

مى رسانم!
اما همه متوجه شدند كه رنگ خانم گلستانى پريده است.

مريم دست بلند كرد و پرسيد:
- خانم اجازه، شما اهل كجاييد؟
خانم گلستانى روى صندلى اش نشست و گفت:
- من اهل سردشت هستم.

ليلا با تعجب پرسيد:
- سردشت؟
- بله سردشت.

و بچه ها شروع كردند به پرسيدن:
- خانم اجازه، شما چند تا خواهر و برادر داريد؟
- خانم، شما بچه داريد؟
- خانم، سردشت هم مثل اينجا سرسبز است؟
- خانم، سردشت در كجاست؟
- خانم...

خانم گلستانى با تبسم ايستاد و گفت:
- شما در انشاى تان از محل زندگى خود نوشتيد؛ دوست داريد من هم از سردشت براى تان بگويم؟
همه يكصدا گفتند:
- بله!
خانم گلستانى به طرف نقشه بزرگ ايران كه روى ديوار سمت راست وايت برد نصب شده بود رفت.

انگشت روى استان آذربايجان غربى گذاشت و گفت:
- سردشت درست در انتهاى آذربايجان غربى قرار دارد.