لطفا منتظر باشید ...
آيه: 110 إِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلاً وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ وَإِذْ تَخْلُق ُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِىءُ الأَكْمَهَ وَالأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ إِنْ هَـذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ
ترجمه:
زماني كه خداوند فرمود: اي عيسي پسر مريم ! نعمتم را بر تو و بر مادرت ياد كن . آنگاه كه تورا با ((روح القدس )) (جبرئيل ) تأييد كردم . در گهواره (به اعجاز) و در بزرگسالي (به وحي ) با مردم سخن گفتي ، و آنگاه كه كتاب و حكمت و تورات و انجيل به تو آموختم ، و (فراموش مكن زماني را كه ) به اذن من از گل (چيزي ) به صورت پرنده ساختي و در آن دميدي ، پس با اذن من پرنده اي شد، و با اذن من كور مادرزاد و پيسي گرفته را شفا مي دادي ، و آنگاه كه به اذن من ، مردگان را (زنده ) از گور بيرون مي آوردي ، و (به ياد آور) زماني كه (دست ظلم ) بني اسرائيل را از تو كوتاه كردم ، آنگاه كه تو دلايل روشن برايشان آوردي ، پس كافران از ايشان (درباره ي معجزات تو) گفتند: اين ، چيزي جز سحر آشكار نيست .نكته ها:
از اين آيه تا آخر سوره ، درباره حضرت عيسي (ع) است .در اين آيه ، انواع لطف الهي ، و در آغاز همه ، تأييد به روح القدس درباره حضرت مسيح بيان شده است .در آغاز آيه مي فرمايد: اي عيسي ! ياد كن از نعمت هايي كه به تو و به مادرت دادم ، ولي آنچه از نعمت ها در آيه به چشم مي خورد همه ي نعمت ها مربوط به حضرت عيسي است (نه مادرش )، شايد به خاطر آن كه نعمت به فرزند در حقيقت نعمت به مادر است . شايد هم مراد آيه ، نعمت هايي باشد كه در سوره آل عمران درباره ي حضرت مريم آمده است . (212) .شايد مراد از كتاب ، كتب غير تورات و انجيل باشد و نام تورات و انجيل با آنكه آن دو نيز كتابند به خاطر اهميّت برده شده است .از حضرت علي (ع) پرسيدند: آن حيواني كه بدون قرار گرفتن در رحم (يا تخم ) پيدا شد چيست ? فرمود: پرنده اي كه حضرت عيسي با دميدن در مجسمه به وجود آورد. (213) .پيام ها:
1- ياد الطاف خدا به اوليايش ، مايه ي دلگرمي براي رهروان حق ّ است . (اذ)2- پيامبران هم نبايد از ياد نعمت هاي خدا غافل شوند. (يا عيسي ابن مريم اذكر...)3- زن به مقامي مي رسد كه دوش به دوش پيامبر مطرح مي شود. (عليك و علي والدتك )، بلكه يك زن و فرزند پيامبرش ، با هم يك آيه شمرده مي شوند. (و جعلناها وابنها آيه) (214) 4- حضرت عيسي ، با تكلّم در گهواره ، هم نبوّت خويش و هم عفت و عصمت مادرش را ثابت كرد. (تكلّم النّاس في المهد)5- سخنان عيسي در گهواره نمايي از وحي بود. (ايّدتك بروح القدس تكلّم ...)6- اراده ي الهي ، نياز به تجربه ، قدرت و گذشت زمان را حل مي كند و حضرت عيسي ، بدون تجربه و تمرين و صرف زمان ، در كودكي همان حرف هاي صحيح را مي گويد كه در پيري مي زند، نه حرف كودكانه . (في المهد وكهلا)7- پيامبران ، هم بايد علم داشته باشند (الكتاب )، هم بينش (الحكمه)، هم گفته هاي پيشينيان را بدانند (التوراه)، و هم پيام جديد داشته باشند. (الانجيل )8- تعبير آفرينش وخلق ، به غير خدا هم نسبت داده مي شود. (اذتخلق )9- اذن خداوند، مجوّز ساختن مجسّمه پرندگان بوده است . (تخلق من الطّين كهيئه الطير باذني )10- اولياي خاص خدا، ولايت تكويني دارند. (جملات ((تخلق ، تنفخ ، تبرء و تخرج )) به حضرت عيسي خطاب شده است ).11- در اعجاز عيسي (ع)، هم نفس مسيحايي او و هم هنر مجسمه ساختن نقش داشته است . (كهيئه الطير ... فتنفخ )12- نفس مسيحايي ، جماد را پرواز داد، ولي دلهاي بني اسرائيل را نه . (فتنفخ فيها فتكون طيرا)13- آنجا كه خطر شرك زياد است ، تكرار توحيد لازم است . (تكرار (تخلق ... باذني ... تبرء ... باذني ... تخرخ الموتي باذني )14- وقتي خداوند، قدرت احياگري و شفا دادن را به انبيا مي دهد، توسّل و استمداد مردم نيز بايد جايز باشد. (تخلق من الطين ... فتكون طيرا باذني و تبرء الاكمه و الابرص باذني و اذ تخرج الموتي باذني ) (مگر مي شود خداوند به كسي قدرت بدهد، امّا مردم را از توجّه به آن منع كند!?)15- زنده شدن مردگان و ((رجعت ))، در همين دنيا صورت گرفته است . (تخرج الموتي )16- سوء قصد بني اسرائيل به حضرت عيسي (ع)، از سوي خدا دفع شد. (كففت بني اسرائيل عنك )212-آل عمران ، 42 ، 45
213-تفسير نورالثقلين
214-انبياء ، 91
