لطفا منتظر باشید ...
آيه: 118 إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
ترجمه:
(عيسي گفت : خدايا!) اگر عذابشان كني ، پس آنان بندگان تو هستند و اگر آنان را بيامرزي ، پس همانا تو خود توانمند و حكيمي .نكته ها:
حضرت عيسي در پاسخ خداوند كه فرمود: آيا تو به مردم گفتي من و مادرم را خدا بگيرد? با جدا كردن خود از مرد و اينكه تنها خداوند مالك آنان است ، فرمود: در گرايشهاي شرك آلود امّت خود نقشي نداشته است .به روايت ابوذر، پيامبر اكرم (ص ) شبي تا صبح در ركوع و سجود اين آيه را تلاوت مي نمود. از آن حضرت سؤال كردم چگونه بود كه تا صبح اين آيه را تلاوت فرموديد.حضرت فرمود: از خداوند طلب شفاعت براي امّتم مي كردم و خداوند سرانجام آن را به من داد و امّتم در صورتي كه شرك نورزند، به آن نائل خواهند شد. (226) .در روايتي ديگر آمده است وقتي حضرت اين آيه را تلاوت فرمود، دستان مبارك را بلند كرده و با حال گريه فرمود: ((اللّهم امّتي )) وبه امّت خود دعا مي كرد. خداوند جبرئيل را بر حضرت فرستاد و فرمود: ((انّا سنرضيك في امّتك و لا نسوئك )) ما تو را خشنود خواهيم كرد و نمي گذاريم ناراحت شوي . (227) .پيام ها:
1- انبيا، تسليم پروردگارند. (ان تعذّبهم ... و ان تغفر لهم ) از كار خدا نمي توان سؤال كرد:(لايسئل عمّا يفعل ) (228) 2- عذاب ويا آمرزش مشركان بدست خداست . (ان تعذّبهم ...و ان تغفر لهم )3- انبيا، مقام شفاعت دارند، ولي گاهي گناه و جرم در حدّي است كه آنان نيز پاي خود را كنار مي كشند. (ان تعذّبهم فانّهم عبادك )4- قهر يا مهر خداوند، بر اساس عزّت و حكمت است . (انت العزيز الحكيم )226-تفسير مراغي
227-تفسير ابن كثير
228-انبياء ، 23
