آيه: 12 وَلَقَدْ أَخَذَ اللّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَآئِيلَ وَبَعَثْنَا مِنهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا وَقَالَ اللّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاَةَ وَآتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَآمَنتُم بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنً ا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَلأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ فَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ - تفسیر نور سوره المائدة نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر نور سوره المائدة - نسخه متنی

محسن قرائتی‏

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

آيه: 12 وَلَقَدْ أَخَذَ اللّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَآئِيلَ وَبَعَثْنَا مِنهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا وَقَالَ اللّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاَةَ وَآتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَآمَنتُم بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنً ا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَلأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ فَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ

ترجمه:

و به تحقيق خداوند از بني اسرائيل پيمان گرفت ، و از ميان آنان دوازده سرپرست (براي دوازده طايفه ) برانگيختيم ، و خداوند (به آنان ) فرمود: من با شمايم ، اگر نماز به پا داريد و زكات بپردازيد و به پيامبرانم ايمان آورده و ياري شان كنيد وبه خداوند وامي نيكو دهيد، قطعا گناهانتان را مي پوشانم و شمارا به باغهايي وارد مي كنم كه نهرها زير (درختان ) آن جاري است . پس از اين ، هر كس از شما كافر شود، به راستي از راه راست منحرف گشته است .

نكته ها:

((عزّرتموهم )) از ((عزّر))، به معناي ياري كردن همراه با احترام است .

((سواء السبيل ))، به وسط راه را مي گويند كه انحراف از آن ، سقوط را به همراه دارد.

نقباي بني اسرائيل ، وزراي حضرت موسي (ع) و سرپرستان دوازده طايفه از آنان بودند. از رسول خدا (ص ) روايت است كه فرمود: خلفاي پس از من دوازده نفرند، به تعداد نقباي بني اسرائيل . (40) مخالفان راه اهل بيت ، بسيار كوشيدند كه اين عدد را بر خلفاي راشدين ، خلفاي بني اميّه و خلفاي بني عبّاس منطبق سازند، با اينكه با هيچ كدام جور در نمي آيد. و اين تلاش بيهوده در حالي است كه دهها حديث از زبان پيامبر خدا(ص ) كه نام اين دوازده تن را در بردارد، در كتب معتبر شيعه و سنّي به چشم مي خورد كه نخستين آنان علي (ع) و آخرينشان حضرت مهدي (ع) است .

پيام ها:

1- نماز، زكات ، ياري انبيا و انفاق ، در برنامه هاي اديان الهي ديگر نيز بوده است . (ميثاق بني اسرائيل ...)

2- همراهي خداوند با ما چند شرط دارد: نماز، زكات ، ايمان ، نصرت انبيا، انفاق . (انّي معكم لئن اقمتم الصّلوه و...)

3- ايمان به انبيا به تنهايي كافي نيست ، ياري آنان هم لازم است . (و عزّرتموهم )

4- انجام همه ي واجبات كارساز است ، نه فقط بعضي از آنها. (لئن اقمتم الصلوه... و اقرضتم الله )

5- كمك به خلق خدا، كمك به خداست . (أقرضتم اللّه ) به جاي ((اقرضتم النّاس ))

6- قرض دادن بايد به شيوه اي نيكو باشد. (از مال خوب با نيّت خوب با سرعت و بدون منّت .) (قرضا حسنا)

7- قرار گرفتن موضوع قرض در كنار اموري مانند: نماز و زكات و ايمان به رسل و ياري انبيا، وترتّب مغفرت وپاداش الهي بر آن ، نشانگر اهميّت فوق العاده ي آن است . (قرض ، شامل عموم كمك ها مي شود كه نمونه ي روشن و معمولي آن ، وام دادن به مردم است .)

8- رهبر جامعه بايد از سوي خدا تعيين شود، و برگزيدگان انبيا هم بايد به فرمان خداوند باشند. (بعثنا منهم اثني عشر نقيبا)

9- نماز و زكات و انفاق ، در كنار پذيرش و ياري رهبران الهي مفهوم دارد. (اقمتم الصلوه و آتيتم الزّكاه وآمنتم برسلي و عزّرتموهم )

10- رهبر، اگر از خود مردم باشد، موفّق است . (بعثنا منهم )

11- بهشت را به ((بها)) دهند، نه بهانه . اگر نماز، زكات ، ايمان ، امداد و انفاق بود، بهشت هم هست . (لئن اقمتم الصّلوه... لادخلنّكم جنّات )

12- بهشت ، جاي آلودگان نيست ، ابتدا بايد پاك شد، آنگاه به بهشت رفت . (لاكفّرن ّ... لادخلنّكم )

13- راه دستيابي به عفو خدا، ايمان و عمل صالح است . (لئن آمنتم ... واقرضتم ... لاكفّرن ّ)

14- بعد از اخذ ميثاق و اتمام حجّت و بيان شرايط دريافت الطاف الهي ، راه عذر و بهانه براي كسي نيست . (فمن كفر بعد ذلك منكم فقد ضل ّ سواء السبيل )

15- هركس به دستورهاي الهي كفر ورزد، از مسير اعتدال خارج شده است . (فمن كفر... فقد ضل ّ سواء السبيل ) (آري ، اقامه ي نماز، پرداخت زكات ، ايمان به انبيا و وفاداري به پيمان ها، راه ميانه است كه نافرمانان آن را گم كرده اند.)


40-مسند احمدبن حنبل ، ج 1، ص 398

/ 121