آيه: 77 قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لاَ تَغْلُواْ فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلاَ تَتَّبِعُواْ أَهْوَاء قَوْمٍ قَدْ ضَلُّواْ مِن قَبْلُ وَأَضَلُّواْ كَثِيرًا وَضَلُّواْ عَن سَوَاء السَّبِيلِ
ترجمه:
(اي پيامبر!) بگو: اي اهل كتاب ! در دين خود به ناحق ّغلوّو نكنيد و از هوسهاي گروهي كه پيش از اين گمراه شدند و بسياري را گمراه كردند و (اكنون نيز) از راه حق ّ منحرفند، پيروي نكنيد.كساني از بني اسرائيل كه كافر شدند، به زبان داود وعيسي پسر مريم لعنت شدند. اين (لعن و نفرين ،) بدان سبب بود كه آنان عصيان كرده و از فرمان خدا تجاوز مي كردند.نكته ها:
شايد بتوان از اين آيه استفاده كرد كه خدا دانستن مسيح ، نوعي غلوّ برگرفته از افكار شرك آلود جمعيّت هاي قبلي است . چنانكه در آيه 30 سوره ي توبه مي خوانيم : (و قالت اليهود عزير ابن اللّه و قالت النّصاري المسيح ابن اللّه ذلك قولهم بافواههم يضاهؤن قول الّذين كفروا من قبل ) يهود گفتند: عزير فرزند خداست و نصاري گفتند: مسيح فرزند خداست ، اين غلوّ و سخنان بي اساس ، شبيه سخنان كفّار پيشين است .حضرت داود (ع)، بني اسرائيل را به خاطر تخلّف از حكم تعطيلي روزهاي شنبه لعنت كرد.و حضرت عيسي (ع) بدان جهت كه بني اسرائيل پس از خوردن مائده ي آسماني كه با دعاي آن حضرت و براي اطمينان قلبي آنها نازل شده بود، باز كفر ورزيدند، آنان را لعنت كرد. (154) .امام باقر(ع) فرمود: نفرين حضرت داود، آنان را خوك و نفرين حضرت عيسي ، آنان را ميمون كرد. (155) .پيام ها:
1- در همه ي اديان ، بايد مرزهاي فكري و عقيدتي حفظ شود و درباره شخصيّت ها غلوّ ممنوع است . (يا اهل الكتاب لاتغلوا)2- غلوّ درباره رهبران الهي ، غلوّ در دين است . (با توجّه به آيات قبل كه مسيح را خدا مي دانستند) (لاتغلوا في دينكم )3- اگر در دين خدا و نسبت به اولياي الهي غلوّ ممنوع است ، درباره ديگران هم مبالغه روا نيست . (لاتغلوا... غير الحق ّ)4- تقليد كوركورانه ممنوع است . (ولاتتّبعوا اهواء قوم ) 5- غلوّ، تنها درباره عيسي (ع) نبود. بعضي از يهود هم درباره ((عزير)) غلوّ كرده ، او را پسر خدا مي دانستند. (ضلوا من قبل )6- علوم و هنرهاي باستاني ارزش دارد، ولي افكار و عقايد كهن نياكان كه بر اساس هوس هاست و پايه اي ندارد، بي ارزش است و نبايد پيروي نمود. (ولاتتّبعوا....ضلوا من قبل )7- گمراهي مراحلي دارد: ابتدا انسان خود گمراه مي شود، (ضلّوا) سپس ديگران را گمراه مي كند، (اضلّوا) كم كم از هدايت به حق ّ براي هميشه باز مي ماند. (ضلّوا... اضلّوا... ضلّوا) 1- گروهي از بني اسرائيل ، مورد لعن پيامبران خود قرار گرفتند. (لعن الّذين كفروا)2- عصيان وتجاوز، انسان را به كفر مي كشاند. (كفروا... بما عصوا و كانوا يعتدون )3- انبيا، هميشه شفيع نيستند، گاهي هم نفرين مي كنند. (لعن ... علي لسان داود و...)4- گناه و تجاوز، لعنت پيامبران را به دنبال دارد. (لعن ... بما عصوا و كانوا يعتدون )5- تجاوز و قانون شكني ، شيوه ي بني اسرائيل است . (كانوا يعتدون )154-تفسير نمونه
155-تفسير نورالثقلين و كافي ، ج 8، ص 200