آيه: 85 مَّن يَشْفَعْ شَفَاعَةً حَسَنَةً يَكُن لَّهُ نَصِيبٌ مِّنْهَا وَمَن يَشْفَعْ شَفَاعَةً سَيِّئَةً يَكُن لَّهُ كِفْلٌ مِّنْهَا وَكَانَ اللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ مُّقِيتًا
ترجمه:
هر كس وساطت نيكو كند، او هم سهمى از پاداش خواهد داشت و هر كس به كار بد وساطت كند، بهره اى از كيفر خواهد داشت و خداوند بر هر چيزى نگهبان است.نكته ها:
مُقيت، يعنى آنكه قوت ديگرى را مى دهد و حافظ جان اوست و بطور عام، به معناى حافظ و حسابرس به كار مى رود. در آيه پيش، هر كس مسئول كار خود بود، امّا اين آيه نقش دعوت و وساطت در كار نيك را، در بهره داشتن از پاداش و كيفر بيان مى كند. موعظه، آشتى دادن، تدريس، تشويق به جبهه، تعاون بر كار نيك، مصاديق شفاعة حسنة هستند، چنانكه در حديث، دعا در حقّ ديگران، امر به معروف، راهنمايى و حتّى اشاره به كار خير، از مصاديق شفاعة حسنة ذكر شده است. (338) غيبت، سخن چينى، كارشكنى، تهمت، فتنه، ترسا ندن از جبهه، وسوسه و توطئه، مصاديق شفاعة سيئة هستند.پيام ها :
1- فردگرايى و انزوا در اسلام ممنوع است. يشفع شفاعة حسنة 2- دعوت به نيك و بد، شركت در پاداش و كيفر است. نصيبٌ منها 3- به خاطر محدوديّت ها، نمى توان در هر كارى دخالت مستقيم داشت، ولى با شفاعت هاى خير، مى توان از آنها بهره برد. نصيب منها 4- به دلاّل بايد حقّى پرداخت شود، كسانى كه در امور خيريّه يا در تجارت واسطه گرى مى كنند حقّى دارند. يشفع شفاعة حسنة يكن له نصيب منها 5 - در وساطت ها، بايد خدا را در نظر داشت. كان اللّه على كل شى ء مقيتاً338-تفسير برهان، ج 1، ص 398 و عياشى، ج 1، ص 261.