آيه: 52 وَيَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شُرَكَائِيَ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُم مَّوْبِقًا
ترجمه:
و (ياد كن روز قيامتي را) روزي كه (خداوند به مشركان ) مي گويد: آنان را كه شريك من مي پنداشتيد فرا بخوانيد (تا كمكتان كنند)، پس (مشركان ) آنها را مي خوانند ولي پاسخي به آنان نمي دهند و ما ميانشان ورطه ي هلاكت قرار مي دهيم .نکته ها
آنان كه از خدا جدا شوند سرگردانند و به هر چيز روي مي آورند، از انسان تا جماد و حيوانات ، از خورشيد و ماه در آسمان تا گاو وگوساله در زمين ، از فرشتگان معصوم تا شياطين فاسق ، ولي هرچه بخوانند جوابي نمي شنوند، (فلم يستجيبوا لهم ) امّا اگر خدا را بخوانند، حتما پاسخشان داده مي شود. (ادعوني استجب لكم ) (277) سؤال : در قرآن مي خوانيم كه خدا با كتمان كنندگان حق ّ وپيمان شكنان حرف نمي زند، (لايكلّمهم اللّه ) (278) پس چرا در اين آيه بامشركان سخن مي گويد? پاسخ : شايد به خاطر اين است كه دانشمندان كتمان كننده از مشركان بدترند، يا آنكه قيامت مراحل مختلفي دارد، در يك مرحله خدا سخن نمي گويد، ولي در مرحله اي ديگر با آنان سخن گفته و مورد عتاب قرار مي دهد. و ممكن است مراد اين باشد كه سخني محبّت آميز با آنان نمي گويد، ولي سخنان توبيخي و تحقيرآميز مي گويد.پيام ها:
1- در قيامت ميان مشركان و معبودهاي آنان ، فاصله زيادي است . (نادوا)2- خداوند در قيامت به مشركان فرصت استمداد از معبودها را مي دهد، ولي چه سود? (نادوا شركائي ...فلم يستجيبوا لهم ) 3- ريشه ي شرك ، جهل وپندارهاي بي اساس است . (زعمتم )277-غافر، 60
278-بقره ، ; 174 آل عمران ، 77