مطالبى درباره ى شعر و شاعران به مناسبت آيات آخر اين سوره بيان مىكنيم:از تفسير بيضاوى نقل شده: چون اشعار جاهليّت بيشتر پيرامون خيالات، توصيف زنان زيبا، معاشقه و افتخارات بيهوده يا بدگويى و تعرّض به ناموس ديگران بوده اين آيات نازل شده است. والشعراء يَتبعهم الغاوُونتفاوت ميان حكيم وشاعر آن است كه حكيم ابتدا معانى را در نظر مىگيرد وبعد الفاظ را به كار مىبرد، ولى شاعر ابتدا قالب والفاظ را در نظر مىگيرد، سپس معانى را بيان مىكند.(78)در روايات، شعر خوبى كه از حقّ طرفدارى كند، از جهاد با سر نيزه برتر شمرده شده و مورد ستايش قرار گرفته است.(79)رسول اكرم صلّى الله عليه وآله فرمود: بعضى از بيان ها همچون سحر و بعضى از شعرها حكمت است.(80)پيامبر اكرم صلّى الله عليه وآله به شاعر متعهّدى به نام حَسّان فرمود: روح القدس با توست.(81)پيامبر صلّى الله عليه وآله در يكى از سفرها، حَسّان را فراخواند كه شعر بخواند. او مىخواند و حضرت گوش مىدادند. حضرت دستور دادند در مسجد جايگاه خاصّى براى حَسّان باشد.(82)امام صادق عليه السلام به ياران خود مىفرمود: كودكان خود را با شعر عَبدى آشنا كنيد كه او شاعرى خوب و مكتبى است.(83)