لطفا منتظر باشید ...
109 - المؤمن
اسم «مؤمن» در قرآن 22 بار آمده و در يك بار وصف خدا قرار گرفته است چنان كه مي فرمايد: «هُوَ اَللّهُ الَّذِي لا اِلهَ اِلاّ هُوَ المَلِكُ القُدُّوسُ السَّلامِ المُؤْمِنُ المُهَيْمِنُ السَّلامُ المُؤْمِنُ المُهَيْمِنُ العَزِيزُ الجَبّارُ المُتَكَبِّرُ سُبْحانَ اللّهِ عَمّا يُشْرِكُونَ»(حشر، 23): خدا كسي است كه خدائي جز او نيست (او) فرمانروا، منزه از شرك پاكيزه از عيب، ايمني بخش، نگهبان، قدرتمند، خودمختار، بزرگوار، منزه است خدا از آنچه كه براي او شريك قرار مي دهند.ابن فارس مي گويد: ماده اين اسم دو معني نزديك به هم دارد، يكي امانت در مقابل خيانت، ديگري تصديق و پذيرش، و قرآن ماده اين اسم را در هر دو مورد به كار برده است، چنان كه از زبان فرزندان «يعقوب» عليه السلام نقل مي كند كه آنها پس از بازگشت از صحرا و آوردن خبر مرگ يوسف، به پدر چنين گفتند: «... وَ ما أَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَنا...»(يوسف،17) : تو هرگز ما را تصديق نخواهي كرد.و باز مي فرمايد: «... وَ آمَنهُمْ مِنْ خَوْفٍ»(قريش، 4): قريش را از خوف ايمني بخشيد. گاهي گفته مي شود مي توان هر دو معنا را به يك معنا باز گرداند زيرا گوينده از آن ترس دارد كه مخاطب سخن او را تكذيب كند آنگاه كه او را تصديق كرد اين ترس از او برداشته مي شود.و در هر حال هدف از توصيف خدا به اين اسم، ايمني بخشي او است، يعني به بندگان خود امان از عذاب در دنيا را تحت شرائطي داده است، و برخي از آيات بر اين معنا دلالت دارد.«اِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ مِنَّا الحُسْني اُولئِكَ عَنْها مُبْعَدُونَ ؛ لا يَسْمَعُونَ حَسِيسَها وَ هُمْ فِي ماَاشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ ؛ لا يَحْزُنُهُمُ الفَزَعُ الأَكْبَرُ وَ تَتَلقّيهُمُ المَلائِكَةُ هذا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ»(انبياء، آيه 101 - 103): آنان كه از قبل، مشمول وعده نيكوي ما شده اند، آنها از دوزخ دور مي باشند، صداي دوزخ را نمي شنوند و آنان در نعمت هاي مورد ميل و علاقه خود جاودانه اند، خوف بزرگ روز قيامت، آنها را اندوهگين نمي سازد فرشتگان به استقبال آنها آمده مي گويند اين همان روزي است كه به شما وعده داده شده است.و نيز مي فرمايد:«اِنَّ الذِّينَ قالُوا رَبُّناَ اللّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ المَلائِكَةُ اَلاّ« تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ اَبْشِرُوا بِالجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ»(فُصِّلت، 30): آنان كه گفتند پرورگار ما خدا است آنگاه استقامت ورزيدند، فرشتگان بر آنان فرود مي آيند (ومي گويند) مترسيد، اندوهگين مباشيد، بشارت باد شما را به بهشتي كه به آن وعده داده مي شديد.اما نمايش اين اسم در زندگي انسان اين است كه به عنوان فرد مسلمان ديگران از شرّ زبان و دست او در امان باشند، و پيامبر گرامي فرموده است: «المُسلمُ مَن سلمَ المُسلمون من يدهِ و لسانه» :مسلمان كسي است كه مسلمانان از دست و زبان او در امان باشند.و در روايت ديگر آمده است آن كس كه به خدا و روز رستاخيز ايمان دارد، همسايه خود را از شرّ خود ايمن سازد.ولي اگر مؤمن را به معني پذيرنده بگيريم، نمايش آن در زندگي بشر اين است كه به خدا و كتب آسماني و پيامبران الهي ايمان آورد.1- آيات ديگر عبارتند از: نساء، آيه 34 - لقمان، آيه 30 - سبا، آيه 32- غافر، آيه 12.
