عباسيان و زندگى خصوصيشان - زندگی سیاسی امام هشتمین (ع) نسخه متنی

عباسيان و زندگى خصوصيشان

در زندگي خصوصي عباسيان ارتكاب رذايل و زشتيها
به حدي بود كه انسان آزاده از شنيدن آنها عرق شرم بر جبين و
جراحتي بر قلب خويشتن، احساس ميكند. در پيش برخي از اين صحنهها
را ضمن نقل نامة خوارزمي ارائه داديم .

ما هرگز قصد نداريم كه همة گفتنيها را در اين
باره برايتان بازگو كنيم، چه اين كاريست كه نيز به توان زياد دارد
و تازه اين كتاب براي اين كار نوشته نشده است.

شايد گوياترين سند براي آشنايي با صفات اخلاقي
بني عباس نامهاي از مأمونباشد كه از مرو براي خويشاوندان خود د
بغداد فرستاد. ما در اينجا تنها به قسمت كوتاهي از آن بسنده
ميكنيم. مأمون خود يكي از افراد اين خاندان بود كه خودشان بهتر
ميدانستند كه د اندرونشان چه ميگذرد و از نزديك شاهد همة
رويدادها بودند. مأمون مي نويسد:

« از شما هر كه هست يا
خويشتن را معلبه قرار ميدهد، يا در عقل و تدبيرش احساس ضعف
ميكند، يا خواننده است، يا تنبكزن و يا نايزن. به خدا اگر بني
اميهاي كه ديروز كشتيد از گور برخيزد و به آنان گفته شود كه هرگز
دست از معايب خويش برنداريد، يقين بدانيد از آن چه شما راه و سم و
يا هنر واخلاق خويش قرار دادهايد، فزوني نخواهد گرفت. از شما هر
كه هست به هنگام بد آوردن جزع ميكند و به هنگام يافتن چيز خوب آن
را از ديگران دريغ ميدارد. شما هرگز عزّت نفس نخواهيد يافت و از
شيوة خود برنخواهيد گشت، مگر ترسي در كارتان باشد. عزّت نفس چگونه
پيشه كند كسي كه شب بر اسب مراد سوار است و صبح فرحمندانه از درون
گناهانش سر برمي افرازد. هدفش شكم وفرجش است، براي رسيدن به شهوت
خويش از قتل هزار پيغمبر مرسل يا فرشتة مقرّب باكي ندارد.
محبوبترين افراد نزدش كساني هستند كه دگناهانش را به نظرش زيبا
جلوه دهند، يا در فحشا ياريش كنند
»

اين عبارت به وضوح بيان ميدارد كه چقدر عباسيان
در شهوات و لذايذ غرق شده بودند و ديدشان نسبت به زندگي چه ميبود.
در اين باره كتابهاي تاريخي و ادبي بهترين شاهد گوياست، هر چند
دستهاي گنهكاري هست كه در پوشاندن حقيقت و در پرده كشيدن چهرة
عباسيان كوشيدهاند.

در پايان، اگر عباسيان اينند كه ما با زندگي
خصوصي يا سياست عموميشان با مردم آشنا شديم، پس وزرا و فرماندهان و
ساير رجال مملكتشان در چه حالي به سر ميبرند؟

پاسخ اين سئوال تنها بر عهدة تاريخ است
ما اين بحث را بيش از اين دنبال نميكنيم، چه
ميخواهيم پارهاي از پيآمدهاي سياستهاي عباسيان، به ويژه قسمت
مربوط به علويان را دنبال كنيم.