الحديث:
قال الباقران عليهما السلام: سالته عن علامة ليلة القدر، فقال: علامتها ان يطيب ريحها، و ان كانت فى برد دفئت، و ان كانت فى حربردت فطابت. (1) ترجمه: (محمد بن مسلم) از علامت ليلة القدر پرسيد؟ پس امام (ع) فرمود: علامت ليلة القدر اين
است كه بوى خوشى از آن پخش مى شود، اگر در سرماى (زمستان) باشد گرم و ملايم مى گردد، و اگر
ليلة القدر در گرماى (تابستان) باشد خنگ و معتدل و نيكو مى گردد.
توضيح:
علامه طباطبائى در علايم شب قدر مى گويد: روايات در معنى و خصايص و فضايل شب قدر بسياراست، در بعضى از آن روايات علامتهايى براى شب قدر ذكر كرده از قبيل اينكه شب قدر، صبح آن شب
آفتاب بدون شعاع طلوع مى كند و هواى آن روز معتدل است. (الميزان، ج 40، ص 332)
الحديث:
قال ابو عبد الله عليه السلام: ليلة القدر فى كل سنة و يومها مثل ليلتها. (2) ترجمه: شب قدر در هر سال است و روز آن مثل شب آن مى باشد.الحديث
قال النبى (صلى الله عليه و آله): ان انا ادركت ليلة القدر فما اسال ربى؟ قال (ص): «العافية ». (3) ترجمه: به پيامبر(ص) گفته شد: اگر شب قدر را دريابم از خدا چه چيزى را مسئلت كنم؟ فرمود:«عافيت را».
الحديث:
قال موسى (عليه السلام): الهى اريد قربك، قال: قربى لمن استيقظ ليلة القدر، قال: الهى اريد رحمتك، قال: رحمتى لمن رحم المساكين ليلة القدر، قال: الهى اريد الجواز على الصراء قال: ذلك لمن تصدق بصدقة فى ليلة القدر، قال: الهى اريد من اشجار الجنة و ثمارها، قال: ذلك لمن سبح تسبيحه فى ليلة القدر، قال: الهى اريد النجاة من النار، قال: ذلك لمن استغفر فى ليلة القدر، قال: الهى اريد رضاك، قال: رضاى لمن صلى ركعتين فى لية القدر. (4)ترجمه:
خداوندا! مى خواهم به تو نزديك شوم، فرمود: قرب من از آن كسى است كه شب قدر بيدار شود، گفت:خداوندا! رحمتت را مى خواهم، فرمود: رحمتم از آن كسى است كه در شب قدر به مسكينان رحمت
كند: گفت: خداوندا! جواز گذشتن از صراط را از تو مى خواهم فرمود: آن، از آن كسى است كه در شب
قدر صدقه اى بدهد. گفت خداوندا! از درختان بهشت و از ميوه هايش مى خواهم، فرمود: آنها از آن كسى
است كه در شب قدر تسبيحش را انجام دهد گفت: خداوندا! رهايى از جهنم را مى خواهم، فرمود: آن،
از آن كسى است كه در شب قدر استغفار كند: گفت خداوندا خشنودى تو را مى خواهم، فرمود:
خشنودى من از آن كسى است كه در شب قدر دو ركعت نماز بگذارد.
توضيح:
ليلة القدر شبى است كه قرآن نازل شده است و ظاهرا مراد به قدر، تقدير و اندازه گيرى است، خداىتعالى در آن شب حوادث يكسال را يعنى از آن شب تا شب قدر سال آينده را تقدير مى نمايد، زندگى و
مرگ، رزق، سعادت، و شقاوت و چيزهايى از اين قبيل را مقدر مى سازد. رمضان، تجلى معبود (ره توشه راهيان نور) ص 95 جمعى از نويسندگان
1- وسائل الشيعه، ج 7 صفحه 256. 2- وسائل الشيعه، ج 7 صفحه 262. 3- مستدرك الوسائل، ج 7 صفحه 458. 4- مستدرك الوسائل، ج 7 صفحه 456.