عدم يكسانى معرفتها و ملاك معرفت برتر - معصومان و فهم ویژه آنان از قرآن نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

معصومان و فهم ویژه آنان از قرآن - نسخه متنی

سید رضا مؤدب

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

عدم يكسانى معرفتها و ملاك معرفت برتر

آن چنان كه بيان شد، معرفت‏هاى ظاهرى قرآن براى همگان ميسور است و زمينه‏هاى آن بيش و كم يكسان بوده و در راه يافتن معرفت ظاهر الفاظ، غالباً كمتر اختلافى وجود دارد. به تعبير ديگر، در يافتن معنى الفاظ قرآن، چند معرفت مختلف وجود ندارد؛ ميدان ظهور معرفت‏هاى چندگانه، در يافتن معانى وراى الفاظ و حقايق درونى آنهاست و بيان شد كه مراحلى از چنين معرفتى، انحصارى است و دست ديگران از دريافت آن كوتاه و مختص به پيامبر(ص) است .

از اين رو پيامبر(ص) منشاء و اساس تمامى معرفت‏هاى قرآنى امت مسلمان است و او به عنوان وظيفه رسالتى خود، به تبيين معانى قرآن همت گماشته؛ ولى در برابر، به جهت اينكه مخاطبين پيامبر(ص) از نظر دريافت يكسان نبوده و هر كدام از ظرفيتى، غير از ظرفيت ديگرى برخوردار بوده‏اند، هريك به قدر توان خويش، آن معانى را دريافته است. پيامبر(ص) هم براى هريك به قدر توان آنان سخن گفته است و از اين رو در روايت از پيامبر(ص) آمده است: «ما پيامبران موظفيم كه با مردم به اندازه دريافت عقلى آنها سخن بگوييم» (كلينى، 1/23).

امت مسلمان نيز، خود را پيرو پيامبر(ص) مى‏داند و معرفتهاى قرآنى خود را، مستقيم و غيرمستقيم، به او مستند مى‏نمايد. برداشت خود را، تفسير قرآن دانسته و خود را بهره‏مند از معارف قرآنى مى‏داند و قرآن را منشأ تمام آن معارف و تفاسير دينى شمرده است؛ گرچه ممكن است يكديگر را تخطئه و برداشت ديگرى را نادرست بدانند .

هركسى ممكن است فهم خود را صحيح و يا صحيح‏تر بداند ولى آيا همه آنها مى‏تواند قابل قبول باشد؟ و آيا مى‏توان همه آنها را قرآنى شمرد؟ و بر همه آنها مهر تأييد نهاد؟ يا برخى از آنها نادرست و بسا تفسير به رأى باشد؟ كه هيچ ارزش و اعتبارى ندارد .

روشن است كه گرچه منشأ همه معرفت ها، ظواهر قرآن و تبيين پيامبر(ص) و معصومان(ع) از قرآن بوده و همه، معرفت خود را قرآنى مى‏دانند و در مواردى مستقيماً آن را بر پيامبر(ص) نسبت مى‏دهند، ولى همه آنها نمى‏تواند درست و صحيح باشد. بسا كه برخى از آنها منحرف و نادرست و برخى هم صحيح و يا به حق نزديك باشد، چون مواردى از آنها بر اساس و مبانى نادرستى، راه تفسير قرآن را پيش رو گرفته‏اند كه حاصل آن ، برداشت هاى ناصحيح گرديده و تنها ادّعاى آنها بر صحت و قرآنى بودن آنها، دالّ بر درستى آنها نيست زيرا تفسير، اصول و معيارهاى خاص خود را دارد و آنها از آن معيارها، منحرف گشته‏اند و در مواردى، گرچه در آغاز، انحراف كوچك و ناچيز بوده، ولى در ادامه، مانند هر انحراف ديگرى، گسترده و وسيع گشته است .

/ 9