قرآن، معجزه جاويد پيامبر، از نازل شدن آن دو هدف‌و منظور وجود داشته،اثبات اينكه قرآن كلام خدا و معجزهِ خاتم و خاتم معجزات‌است و ديگر اينكه هدايت بشر به راه راست باشد.(1) قرآن معجزه‌اي است گويا ، جاوداني ، جهاني و روحاني (2)زيرا پيامبران پيشين مي‌بايست همراه معجزات خود باشند، و براي اثبات‌اعجاز آن مخالفان را دعوت به مقابله به مثل كنند. در حقيقت معجزات آن‌هاخود زبان نداشت و گفتار پيامبران را تكميل مي‌كرد.اين گفته در مورد معجزات‌ديگر پيامبر اسلام غير ازقرآن نيز صادق است.
گويا بودن قرآن
قرآن يك معجزه گويااست. نيازي به معرفي ندارد. خودش بسوي خوددعوت مي‌كند، مخالفان را به مبارزه مي‌خواند، محكوم مي‌سازد، و از ميدان مبارزه‌پيروز بيرون مي‌آيد، لذا پس از وفات پيامبراسلام(ص) همانند زمان حيات او به‌دعوت خود ادامه مي‌دهد،هم دين است و هم معجزه، براي اثبات آن هم قانون‌است و هم سند صحت قانون.
جاوداني و جهاني بودن قرآن
قرآن مرز مكان و زمان را در هم شكسته و مافوق مكان و زمان‌قرار گرفته چرا كه معجزات پيامبران گذشته و حتي معجزات خود پيامبر اسلام(ص)غير از قرآن، روي نوار معيني از زمان و منطقه مشخصي از مكان و در برابر عده‌اي‌خاص صورت گرفته است. چنانكه مي‌دانيم اموري كه رنگ زمان و مكان را به‌خود گرفته باشند به همان نسبت كه ازآن‌ها دورتر مي‌شويم حقيقت آن‌ها كمرنگ‌ترجلوه مي‌كند و كهنه مي‌گردد، اين از خواص حوادث زماني است. ولي قرآن بستگي به زمان و مكان ندارد، همچنان به همان شكلي‌كه در 1400 سال پيش در محيط تاريك حجاز تجلي كرد، امروز برما تجلي مي‌كند.بلكه گذشت زمان و پيشرفت علم و دانش به ما امكاناتي داده كه بتوانيم‌استفاده بيشتري از آن نسبت به اعصار گذشته بنماييم. پيداست كه هرچه رنگ‌زمان و مكان به خود نگيرد تا ابد و در سراسر جهان پيش خواهد رفت.و بديهي است‌كه يك دين جهاني و جاوداني بايد سند حقانيت جهاني و جاوداني هم در اختيارداشته باشد.
لطفا منتظر باشید ...
