بیشترلیست موضوعات حج در كتاب خداوند(4) توضیحاتافزودن یادداشت جدید
از طرفي، قرآن مجيد وقوف به عرفه را از فرايض حجّ دانسته است; زيرا خدا در آيه بعدي (199 بقره) گفته است: « ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفاضَ النّاسُ...» كه به صيغه امري بيان شده است، با آوردنِ حرف عطفِ «ثمّ» كه بر تراخي دلالت مي كند و مستلزم وجود در آن مكان و توقّف در آن سرزمين است.10عَرفات، جمع عرفه است و سرزمين مخصوص نزديك به مكّه به عرفات نامور است و روز نهم ذي حجّه را نيز روز عرفه گويند. در وجه تسميه آن، تفسير الخازن11 از قول عطاء نقل كرده كه جبرئيل مناسك را به ابراهيم نشان مي داد و از او مي پرسيد: عرِفتَ؟ او هم پاسخ مي داد: عرفتُ. و لذا آن مكان را «عرفات» گفتند. و عرفات محلّ آگاهي است; همانطور كه مَشعر جايگاهِ شعور است كه يكي را پليد و ديگري را پاك، يكي را آزادي خواه و ديگري را ستمگر مي كند.مَشعر (بر وزن مفعل) از مادّه «شعاره»، به معنايِ علامت است; زيرا آن جا نشانه اي است براي عبادت. آنجا سرزمين شعور و خودآگاهي است. اوّل بايد شعور باشد تا آدمي به شناخت برسد. «سمّي المشعر الحرام; لأنّه مَعْلمٌ للعبادة ». 12به مشعر «مزدلفه» هم مي گويند، از مادّه «ازدلف» ايْ; دَنا = نزديك شد; «لأنّ النّاس يدنو بعضهم من بعض».13نويسنده كتاب «مسالك الأفهام» نوشته است: گر چه در وجه تسميه عرفات (اين سرزمين وسيع) جهات گوناگوني ذكر شده و تمام وجوه در جلد دوّم صفحه 204 مسالك الافهام بيان گرديده است، ولي بهتر آن است كه بگوييم: اين سرزمين وسيع كه جذبه روحاني و معنويِ عجيبي دارد، محيط بسيار آماده اي است براي معرفت پروردگار و شناسايي ذاتِ پاكِ او و مشعر را هم از آن جهت مشعر گويند كه آنجا، مَعلَم و نشانه اي است از اين مراسم پرشكوه حجّ; «سمّيت مشعراً لانّه معلمٌ للحجّ...».14وچه خوب است كه انسان ها در آن حالتِ روحاني و در آن شب تاريخي و هيجان انگيز (شب دهم ذي الحجّه) انديشه و فكر و شعورِ تازه اي در درونشان به وجود آيد و حالت آگاهي در آنان پيدا شود. مگر نه اين است كه كلمه «مشعر» از ماده «شعور» است.