روزه گرفتن آن حضرت - آداب و سنن پیامبر گرامی اسلام(2) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

آداب و سنن پیامبر گرامی اسلام(2) - نسخه متنی

سید محمد حسین طباطبایی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مؤلف: كلينى هم در كافى اين روايت را نقل فرموده. (74)

166 ـ و نيز در كافى به سند خود از حلبى از ابى عبد الله(ع)نقل كرده كه فرمود: رسول خدا(ص)وقتى كه دهه آخر(ماه رمضان)مى‏شد در مسجد اعتكاف مى‏كرد، و برايش خيمه‏اى موئى مى‏زدند، و در آن ايام لحاف و بسترش را برمى‏چيدند، بعضى از اصحابش گفته‏اند كه: از زنان هم كناره مى‏گرفت و ليكن امام صادق فرمود: اين حرف صحيح نيست و از زنان كناره‏گيرى نمى‏كرد. (75)

مؤلف: اين معنا در روايات زياد ديگرى هم وارد شده، و مقصود از كناره‏گيرى از زنان به طورى كه مى‏گويند و روايات هم بر آن دلالت دارد آميزش و معاشرت با آنان است نه جماع .

روزه گرفتن آن حضرت

167 ـ و از جمله آداب و سنن آن حضرت در روزه گرفتن آنست كه صاحب فقيه به سند خود از محمد بن مروان نقل كرده كه گفت: از امام صادق(ع)شنيدم كه مى‏فرمود: رسول خدا(ص)يك مرتبه آن قدر زياد روزه مى‏گرفت كه مى‏گفتند:

ديگر افطار نمى‏كند و يك مرتبه آن قدر پشت سر هم افطار مى‏كرد كه مى‏گفتند ديگر روزه نمى‏گيرد، بعضى از اوقات هم يك روز روزه مى‏گرفت و يك روز افطار مى‏كرد، بعضى از اوقات تنها روزهاى دوشنبه و پنجشنبه را روزه مى‏گرفت تا آنكه باينجا رسيد كه در هر ماه تنها سه روز يعنى پنجشنبه اول ماه و چهارشنبه وسط ماه و پنجشنبه آخر ما را روزه مى‏گرفت.و مى‏فرمود: اگر كسى اينچنين روزه بگيرد مثل اين است كه تمام عمرش روزه بوده، آنگاه امام صادق(ع)فرمود: پدرم بارها مى‏فرمود: هيچ كسى نزد خدا دشمن‏تر و مبغوض‏تر از كسى نيست كه وقتى به او مى‏گويند رسول خدا(ص)

چنين و چنان ميكرد و مثلا زياد روزه نمى‏گرفت و تو چرا اين قدر روزه مى‏گيرى و نماز مى‏خوانى در جواب بگويد: خدا مرا بخواندن نماز زياد و گرفتن روزه بسيار عذاب نخواهد كرد، زيرا معنى اين حرف اين است كه رسول خدا بيش از آن نمى‏توانسته عبادت كند. (76)

168 ـ و در كافى به سند خود از محمد بن مسلم از ابى عبد الله(ع)نقل كرده كه فرمود: رسول خدا(ص)در اوائل بعثت روزه گرفتنش اينطور بود كه يك مدت آنقدر پى در پى روزه مى‏گرفت كه مى‏گفتند هيچ روزى را بدون روزه بسر نمى‏برد، و مدتى ديگر آنقدر پى در پى روزه بود كه گفته مى‏شد: روزه نمى‏گيرد، آنگاه اين رويه را ترك كردند و مدتى يك روز در ميان روزه مى‏گرفتند كما اينكه روزه حضرت داود هم همين طور بوده، پس از مدتى اين را نيز ترك كرد و مدتى همان ايام البيض هر ماه را روزه بود، در آخر اين را نيز ترك كرد و سه روزى را كه در ايام البيض روزه مى‏گرفت در دهه‏هاى ماه تقسيم كرده يكى را در پنجشنبه دهه اول و يكى در چهارشنبه دهه دوم و يكى در پنجشنبه دهه سوم مى‏گرفت و تا زنده بود اين رويه را داشت.

مؤلف: مطابق مضمون اين روايت، روايات بسيار زيادى در دست هست. (77)

169 ـ و نيز در كافى به سند خود از عنبسه عابد نقل كرده كه گفت: رسول خدا از دنيا رحلت فرمود در حالى كه رويه‏اش در روزه داشتن اين بود كه ماه شعبان و رمضان و سه روز از هر ماه را روزه مى‏گرفت. (78)

/ 16