سپيده سخن
ارزش هاي جاودان زندگي، دفتر معرفتي است كه آشنايي دل و ديده با يكايك آموزه هاي آن هر يك از ما را از مدار «منيّت و ماديّت»، به اوج «معنويت»، پرواز مي بخشد و فردايي پرنور نويد مي دهد.در اين دفتر مي آموزيم كه حضور «در مردم»، «با مردم» و «كنار مردم» شيوه هميشه انسان هاي كامل است و «انزواي از دنيا»، كاري شايسته و بايسته است اما «انزواي از جامعه مسلمانان»، هرگز ارزشي مطلوب محسوب نمي شود.بخش قبلي اين نوشتار را با نكاتي اينچنين آغاز كرديم و با تحليل و بررسي جلوه هاي اخلاقي ـ اجتماعي، سياسي ـ اجتماعي و بهداشتي ـ اجتماعي، گوهرهايي نورافزا در نگرش پيروان آن اسوه والا نمايان ساختيم.در اين قسمت «ارزش هاي اعتقادي» در بينش هاي ناب آن پاك بانوي آسماني را پي مي گيريم:ارزش هاي اعتقادي
بگو اين نكته با گوهرفروشان
مرا در دل نهفته پرتوي بود
چو طبعم اقتضاي برتري داشت
نه تاب و ارزش من رايگاني است
سزاي رنج قرني زندگاني است1
كه خون خورد و گهر شد سنگ در كان
فروزان مهر آن پرتو بيفزود
مرا آن برتري آخر برافراشت
سزاي رنج قرني زندگاني است1
سزاي رنج قرني زندگاني است1