پيش گفتار - روابط متقابل خلفاء با خاندان پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) نسخه متنی

پيش گفتار

يكى از شبهاتى كه در بحث امامت بر اساس بينش تشيع مطرح است، ناسازگارى اين باور با سيره و روش امير مؤمنان على(عليه السلام) است.

گفته مى شود آنچه از سيره آن گرامى ثابت است معاشرت و عدم منازعه وى با خلفا و پرهيز از درگيرى آن حضرت با آنان و نام گذاشتن برخى از فرزندان خويش را به نام آنان و خير خواهى و شركت آن حضرت در مشورت آنان و وصلت با آنان است و اين حاكى از پذيرش خلافت آنان از ناحيه آن حضرت و مشروعيت خلافت آنان است.

جزوه حاضر تحقيق و بررسى فشرده اى پيرامون اين مسئله و پاسخ به شبهه مذكور است.

در اين جزوه كيفيت روابط آن حضرت با صحابه و خلفا و خانواده هاى آنان مورد بحث و بررسى قرار گرفته است.

پيش از اين كه به بررسى اين موضوع بپردازيم لازم است چند مسئله يادآورى شود:

1 ـ شيعه اماميه گرچه به پيروى از كتاب و سنت مانند برخى از دانشمندان اهل سنت(1) به اين اصل كلى كه همه صحابه از عدالت برخوردار بوده اند معتقد نيست ولى در مورد صحابه بر اين امور تأكيد دارد:

الف) اهانت به تمام صحابه رسول الله(صلّى الله عليه وآله وسلّم) از آن جهت كه مصاحبت آن حضرت را داشتند نه تنها جايز نيست كه چنين مسئله اى ممكن است به خروج ازاسلام نيز بينجامد، زيرا كسى كه يك صحابى را به حيث مصاحبت او با پيامبر(صلّى الله عليه وآله وسلّم)مورد اهانت قرار دهد، اهانت وى اهانت به آن حضرت خواهد بود.

ب) آيات كريمه قرآن و نيز سنت پيامبر(صلّى الله عليه وآله وسلّم) بخش عظيمى از صحابه و ياران آن حضرت را مورد تمجيد و ستايش قرار داده و از بخشى توبيخ و نكوهش به عمل آورده است.

در برخى از آيات قرآن، تعبيرهاى: «فاولئك عند الله هم الكاذبون»(2) و «... ان جاءكم فاسق بنبأ

(1). مانند مازرى كه ذهبى در سير اعلام النبلاء/ ج20/ ص104 درباره وى مى گويد: «المازرى الشيخ الامام العلامه البحر المتفنن هو آخر المتكلمين من شيوخ الافريقية بتحقيق الفقه و الاجتهاد و دقة النظر... لم يكن فى عصره للمالكية فى اقطار الارض افقه منه.»

ترجمه:

مازرى شيخ، امام، علامه، دريايى از علوم و فنون، آخرين متكلم از شيوخ افريقا در فقه و اجتهاد و دقت نظرا ست و در زمان خود در ميان مالكيه، افقه از او را سراغ نداريم.

(2). سوره نور/ آيه 13