مديحه رسول خدا(ص) در اطراف روضه آن حضرت

محمّد صادق نجمى

اشعارى كه در پى مى آيد، همان است كه در اطراف روضه مطهّر پيامبر، بالاى شبكه هاى فلزى و كاشى كارى هاى قديمى به صورت كتيبه هاى زيبا نوشته شده است.

اين اشعار كه در مدح رسول خدا(صلى الله عليه وآله)است، از ساليان دور توجّه مرا، همانند هر زائر ديگر، به خود جلب كرده بود، و همواره مى كوشيدم متن آن را به طور صحيح و بى غلط بخوانم امّا ميسّر نمى شد; زيرا گر چه كتابت اين قصيده با آب طلا و برجسته است امّا از آنجا كه خطّ آن قديمى و نامأنوس است و همچنين در بعضى از مصرع ها و يا در بيتى از ابيات شانزده گانه آن سخن از توسّل و شفاعت است! و اين با ذوق و سليقه آقايان وهابى ها سازگار نيست، آنها را با رنگ سبز محو كرده اند تا قرائت كامل آن براى كسى امكان پذير نباشد. ليكن خوشبختانه در يكى از سفرهايم جناب حجّة الاسلام والمسلمين آقاى قرشى نماينده محترم مقام معظّم رهبرى، حضرت آية الله خامنه اى ـ مدّظلّه العالى ـ در مدينه منوّره، اين قصيده را ـ كه در يك برگه، گويا در يكى از كشورهاى عربى، بدون هيچ نشان و علامتى چاپ شده بود ـ در اختيارم گذاشت.

ضمن تشكّر از معظّم له، در اين فرصت مناسب، كه ايّام بعثت رسول خدا و ماه شعبان المعظّم است و تعلّق به آن حضرت دارد، متن و ترجمه اين مديحه به عنوان بهترين هديه در اختيار ارادتمندان خاتم انبيا(صلى الله عليه وآله) قرار مى گيرد. اميد است همه ما از شفاعت آن بزرگوار و اهل

بيتش بهره مند شويم، ان شاء الله.

«اى پيامبر خدا، اى سرور و سالار من، دستم بگير، جز تو كسى را ندارم كه بدان روى آورم.

در تمام هستى، نور خدا تويى، سرّ جود و سخا تويى، اى بهترين تكيه گاه من.

همانا تويى پناه حقيقى جهانيان، تويى هدايتگر آفريدگان به سوى آفريدگار و تويى كارساز همگان.

اى كه به تنهايى در جايگاه حمد خداوند يكتايى; همان كه نزاد و زاده نشد.

اى كه از ميان انگشتانش نهرها جارى گشت و لشگر انبوهى را سيراب كرد.

هر گاه خطرى تهديدم كند بانگ برمى آورم: اى مهترِ مهتران، و اى پشت و پناه من.

در پيشگاه خداوند از لغزشهايم شفاعت كن و منّت گزار بر من آنسان كه در عقلم نگنجد.

به ديده خشنودى و رضايت بر من نظر كن و همواره از فضل خويش بر كوتاهى ها و قصورم سرپوش بگذار.

مهر خويش با عفو فراگيرت بر من بگستران، اى مولا و سرورم، هرگز از تو روى گردان نخواهم شد.

توسل مى جويم و دست به دامن پيامبر برگزيده مى شوم; پيامبرى كه از شريف ترين سير كنندگان در آسمانها و از اسرار خداى يكتا است.

او خداى زيبايى هاست، متعالى است خالق او، كه همتايش در جهان نتوانم يافت.

او از ميان آفريدگان بهترين است. مقام او در بين پيامبران، برترين است. مايه اميد همگان است و هادى است به سوى كمال.

در پشت سر او پناه گرفتم تا ببخشايدم خدايم. اين است گمان و اعتقاد من.

تا زنده ام، مدح وستايش او است راه و رسمم. در نزد خداى عرش، دوستى او است رهنمون ايمانم.

پاكترين درودها بر او باد! با سلام هاى بى شمار.

و بر اهل بيت و يارانش كه صاحب مجد و عزّتند و اهل جود و درياى كرم.»