مراتب علم - الهام از گفتار علی (علیه السلام) نسخه متنی

مراتب علم

علم يكى از مواهب عاليه پروردگار جهان است. بشر به اين موهبت مفتخر شده است تا در تاريكيهاى زندگى مشعلى فروزان. فرا راه خويش و ديگران داشته باشد. آيا سزاوار است آدمى با داشتن چنين راهنمائى، خود را اصلاح نكرده و به فضائل اخلاقى آراسته نسازد؟ و فقط اندوخته هاى علمى خويش را بر زبان جارى ساخته و در هر مجلس و محفل كه قدم نهد، با بيان و گفتار خويش اين گوهر گرانبها را به ديگران ارزانى دارد؟

خير! بلكه سزاوار است كه دانش و بينش، اعمال و رفتار آدمى را در جهت صحيحى رهبرى كند و مفاسد و معايب او را مرتفع سازد و خلاصه از حركات و سكنات آدمى آثار دانش و بينش مشهود باشد. كسانى كه اين استفاده را از علم خود نكنند، به خودشان و علم ستم كرده و قدر و مرتبه علم را آن طورى كه شايد و بايد نشناخته اند.

على عليه السلام فرمود:

اوضع العلم ما وقف على اللسان. و ارفعه ما ظهر فى الجوارح و الاركان.

پائين ترين مرتبه ى علم آن است كه بر زبان متوقف گردد و بالاترين مرتبه ى علم آنست كه اثر آن در اعضا و جوارح آشكار شود.