در دين اسلام اعمال به پنج طبقه تقسيم شده اند: واجب، مستحب، حرام، مكروه و مباح. 'واجب' انجام آن حتمى 'مستحب' بجا آوردنش بهتر. 'حرام' لازم الاجتناب. 'مكروه' تركش بهتر و 'مباح' انجام دادن و تركش يكسان است. آدم موفق كسى است كه بتواند واجبات و مستحبات را بجا آورده و حرام و مكروه را ترك كند و اگر نتوانست مستحبات را انجام دهد به واجبات اكتفا نمايد. اين خود يك سيره و روش قابل قبولى است كه با آئين شرع تطبيق مى كند. ولى اگر كسى از اين مسير منحرف شد يعنى مثلا واجبات و مستحبات را به طور كلى ترك نمود مسلما مسوول است و مواخذه مى شود. و چنانچه مستحبات را اهميت داد به طورى كه نقصى در واجبات وارد آيد مثلا در هنگامى كه بايد فريضه را انجام دهد به منظور درك ثواب مشغول به مستحبات شود، نيز مرتكب خلاف شده است. چه مستحبات در موقع مخصوص فرائض، پاداشى ندارند.على عليه السلام فرمود:لا قربه بالنوافل اذا اضرت بالفرائض.در مستحباتى كه به واجبات زيان مى رسانند تقربى "به درگاه خداوند" نيست "و اجرى ندارند"
لطفا منتظر باشید ...
