اداره و تدبير جهان آفرينش از جمله مطالب بسيار بسيار قابل ملاحظه است، هر چه آدم درباره آن فكر كند كم فكر كرده و هر چه در درون آن تعمق نمايد، به عمق آن نمى رسد. آن وقت كه خيلى همت كند و با طائر تيزپر فكر و خيال، اسرارخلقت را وارسى نمايد، تازه مى فهمد كه چيزى سر در نمى آورد و يقين مى كند كه نظامى برتر و مافوق حساب نارساى ما، در طبيعت وجود دارد كه توجه و عدم توجه ما در آن موثر نيست، و بدون اينكه لحظه اى وقفه داشته باشد به سير خود ادامه مى دهد. اين نظام اعلى كه نمودارى از تدبير بى نظير آفريدگار جهان است دقيقا احتياج موجودات را بررسى كرده و براى ادامه ى حيات آنها نيازمنديهاى آنان را به نحوى كه صلاح و شايسته باشد در دسترس قرار مى دهد. البته در مورد آدميان ايمانى لازم است تا در جنب فعاليت و تلاش معاش، آدمى را از هر غم و تشويشى نجات بخشد.على عليه السلام فرمود:تنزل المعونه على قدر الموونه.كمك و اعانت خداوند، به اندازه احتياج و مخارج مى رسد.